Στο βαθμό που η τριήμερη συζήτηση της πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης είχε κάποιο ενδιαφέρον, υπάρχουν ορισμένα αξιοσημείωτα στοιχεία σε αυτήν, πέραν της αναμενόμενης αντιπαράθεσης στους γνωστούς, αχρείαστα υψηλούς τόνους - συχνά και δίχως κάποιο περιεχόμενο. 

Δεν είναι έκπληξη ότι η οι πρώτες δύο ημέρες της συζήτησης επί της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης εξελίχθηκαν σε κάτι σαν κοινοβουλευτική παρωδία ή φαρσοκωμωδία - για ένα ομολογουμένως σοβαρό ζήτημα, να μην παρεξηγούμαστε - και σε εντελώς ασύμμετρο πλαίσιο. 

Αν υπάρχει ένα ήδη ορατό πολιτικό αποτέλεσμα της πρότασης δυσπιστίας που κατατέθηκε με πρωτοβουλία του ΠαΣοΚ και στήριξη όλης της αντιπολίτευσης, είναι ακριβώς αυτό, η πρωτοφανής δηλαδή συνεννόηση και σύμπλευση των πολιτικών δυνάμεων κατά της κυβέρνησης.

Δεδομένων των συνθηκών και καθώς η κρίση μεταξύ κυβέρνησης και εκκλησίας δεν μπορεί να ξεχαστεί, το πρόγραμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις αμέσως προσεχείς ημέρες είναι από πολιτικής άποψης κάπως… βολικό. 

Για όσους εξακολουθούν να αναρωτιούνται έως πού μπορεί να φτάσει η πολιτική φαιδρότητα ή γελοιότητα, η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Μπορεί να φτάσει πολύ μακριά, μάλλον δεν υπάρχουν όρια.

Το νέο κύμα δημοσκοπήσεων για τις ευρωεκλογές ξεκίνησε με την έρευνα της GPO για το Star, που δείχνει ότι μέχρι τον Ιούνιο έχουμε να δούμε πολλά. 

Σε λιγότερο από τρεις μήνες στήνονται οι κάλπες των ευρωεκλογών και εν όψει αυτών τίθεται ένα ερώτημα για ολόκληρη την Ευρώπη: Υπάρχουν περιθώρια αναστροφής του πολιτικού κλίματος, το οποίο όλοι παρατηρούν υποκρινόμενοι ότι δεν συμβαίνει και τίποτε;