Συντεχνίες που είτε είναι κρατικοδίαιτες , είτε είναι του ιδιωτικού τομέα, αλλά εξαρτώμενες από το κράτος σε ό,τι αφορά το εισόδηματων μελών τους, είτε τέλος είναι του ιδιωτικού τομέα, δεν συναλλάσσονται με το δημόσιο, αλλά κάποια στιγμή στο παρελθόν εξασφάλισαν κάποια προνόμια και αυτά συντηρούν την οικονομική ευρωστία τους. Φυσικά, όλες αυτές οι συντεχνίες δημιουργούν ένα πλέγμα συμφερόντων και δεν απεμπολούν με τίποτα τα προνόμιά τους. Επομένως δεν μπορεί να κινηθεί και τίποτα, με αποτέλεσμα να βουλιάζει η χώρα μαζί με το ιδιότυπο καθεστώς της.

Όπως ίσως έχουν καταλάβει οι πάντες, οι τελωνιακοί είχαν εξασφαλίσει κάποια στιγμή στο παρελθόν έναν πόρο που τον πλήρωναν οι εισαγωγείς –οι οποίοι μεταφέρουν το κόστος στα εμπορεύματα και τελικά επιβαρύνονται οι καταναλωτές- και τα λεφτά έμπαιναν σε έναν ειδικό λογαριασμό το υπουργείου Εθνικής Οικονομίας για να παίρνουν αυτοί (οι τελωνιακοί) γενναία επιδόματα. Η κυβέρνηση για δικούς της  λόγους αποφάσισε να καταργήσει τους ειδικούς λογαριασμούς, αφού όμως υποσχέθηκε ότι τα επιδόματα θα εξακολουθούν να δίδονται και οι υπάλληλοι δεν θα έχαναν χρήματα. Από όλους τους υπαλλήλους, οι τελωνιακοί ήταν εκείνοι που αντέδρασαν γιατί επέμειναν να διατηρηθεί ο ειδικός λογαριασμός και να τον ελέγχουν οι ίδιοι. Επικαλούνται φόβους ότι μπορεί να καταργηθούν τα επιδόματά τους από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν και πλεονάσματα που δεν θέλουν να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς.

Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν η κήρυξη της απεργίας που γονάτισε μέσα σε μερικές μέρες την λειτουργία της χώρας, κυρίως στον τομέα των καυσίμων, επειδή μία συντεχνία όχι μόνο επιθυμεί να διατηρήσει τα προνόμιά της ,αλλά ουσιαστικά θέλει και να συνδιοικεί. Ανάλογα προνόμια έχουν και άλλες συντεχνίες, που όταν απειληθούν θα αντιδράσουν ή αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, παραλύοντας κάθε φορά τη χώρα ή κάποιους τομείς της. Και δεν μιλάμε για τα οικονομικά αιτήματα που πολλές φορές δικαιολογούν τέτοιες αποφάσεις. Μιλάμε για την νοοτροπία της συνδιοίκησης που θέλουν να ασκούν οι συντεχνίες, οι συνδικαλιστές και τα μέλη τους, ιδιαίτερα εκείνες του δημοσίου τομέα και των ΔΕΚΟ. Πρέπει δε να γνωρίζει το νοήμον κοινό ότι κάθε φορά που υπογράφεται μία συλλογική σύμβαση οι συνδικαλιστές φροντίζουν να περιλαμβάνεται και μία παράγραφος που επισημαίνει ότι όλα όσα είχαν υπήρχαν σε προηγούμενες συλλογικές συμβάσεις ισχύουν και στην επόμενη, ώστε να μην μπορεί να αλλάξει τίποτα...

Περιττό να επισημάνουμε ότι η απεργία των τελωνειακών ήταν «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης. Αλλαξε την ατζέντα και την ανακούφισε από τα θέματα που την βασάνιζαν, είναι οφθαλμοφανές ότι το δίκιο στην προκειμένη περίπτωση είναι με το μέρος της, της προσφέρει την ευκαιρά μίας νίκης που τόσο την έχει ανάγκη αυτή την περίοδο, την εξαγνίζει κατά κάποιο τρόπο, της δίνει τη δυνατότητα να ξαναπροβάλει την καραμέλα των μεταρρυθμίσεωνκαι το κυριότερο, μεταφέρει το πρόβλημα στην κοινωνία. Με λίγα λόγια η απεργία των τελωνειακών έκανε περισσότερη ζημιά στην αντιπολίτευση η οποία παρακολουθούσε με αμηχανία γιατί, όπως συνήθως, δίσταζε να πάρει θέση. Θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς και... «προβοκάτσια».

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr