Στην υλοποίηση του σχεδίου αυτού εντάσσονται ο εναγκαλισμός της λεγόμενης «νέας Ευρώπης» -Πολωνίας, Τσεχίας, βαλτικών χωρών- από τους αμερικανούς, η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, η προσπάθεια να ενταχθούν Γεωργία και Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, η εγκατάσταση αντιπυραυλικών συστημάτων ως ασπίδα δήθεν απέναντι στο… Ιράν, ακόμη ίσως και η εξολόθρευση της Σερβίας.

«Υπερβολές» θα μπορούσε να αντιτάξει κάποιος άλλος παρατηρητής, αλλά τα γεγονότα συνηγορούν προς την άποψη ότι υπάρχει σχέδιο σε εξέλιξη. Ο κ. Σαακασβίλι ήταν από την αρχή και λειτουργούσε πάντα ωςάνθρωπος της Ουάσινγκτον, ενισχυόταν στρατιωτικά με υλικό και εκπαιδευτές από τις ΗΠΑ, η χώρα του και είχε επιλεγείνα είναι κόμβος μεταφοράς ενέργειας από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρώπη, προκειμένου να εξαρτώνται τα ευρωπαϊκά κράτη από τη Ρωσία.Δεν ξέρουμεαν πήρε ευθεία εντολή για να δράσει τη δεδομένη στιγμή ως agent provocateur, εισβάλλοντας στη Νότια Οσετία, αλλά είχε όλη την ενθάρρυνση.

Χρονικά, η ένταση στον Καύκασο βολεύει την κυβέρνηση Μπους και για εσωτερικούς λόγους, καθώς η δημιουργία ψυχροπολεμικού κλίματος στις σχέσεις με τη Ρωσία πιθανώς να ενισχύει τον υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος κ. Μακέϊν στις εκλογές του Νοεμβρίου. Αυτό θα το διαπιστώσουμε άλλωστε από τη χρήση που θα κάνει ο ρεπουμπλικάνος υποψήφιος κατά την προεκλογική περίοδο. Ταυτόχρονα ήταν και μία ευκαιρία να ευθυγραμμιστούν πάλι στις επιταγές της Ουάσινγκτον οι σύμμαχοι της παλιάς Ευρώπης και κυρίως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία που δείχνουν συνεχώς και σωστά διαθέσεις προσέγγισης με τη Μόσχα, κυρίως λόγω εξάρτησης από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της Ρωσίας, αλλά και για πολλούς άλλους λόγους, οικονομικούς, πολιτικούς και γαιοστρατηγικούς.

Εκεί που πιθανότατα να έπεσε χονδροειδώς έξω η Ουάσινγκτον –και ο κ. Σαακασβίλι, αλλά αυτός είναι μία μαριονέτα- ήταν η άμεση και στρατιωτικά μαζική αντίδραση των ρώσων, που δεν άφησαν κανένα περιθώριο για τη δημιουργία τετελεσμένων ή για πολύχρονες διαπραγματεύσεις. Αυτό ήταν που προκάλεσε την παραζάλη ειδικά στις ΗΠΑ – οι δηλώσεις των αμερικανών αξιωματούχων ήταν καιμνημεία αντιφάσεων, μπουρδολογίας και ανακολουθίας τις πρώτες μέρες- , αλλά και στη Δύση γενικότερα και φυσικά στον κ. Σαακασβίλι που έχασε τα αυγά και τα καλάθια. Η Μόσχα έκανε σαφές με τον πιο έντονο τρόπο ότι υπάρχουν όρια στην πίεση που μπορεί να ανεχθεί, ότι έχει συμφέροντα και ζωτικό χώρο τα οποία θα υπερασπιστεί αποφασιστικά και ότι είναι πια αρκετά ισχυρή για να μην ανέχεται «καρπαζιές», όπως στην περίοδο Γέλτσιν.

Με τη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ κατάφεραν σε ένα βαθμό να ευθυγραμμίσουν τους νατοϊκούς συμμάχους σε επίπεδο δηλώσεων, αλλά φαίνεται ότι η «παλιά Ευρώπη» μαζί με την Τουρκία και τη Νορβηγία δεν ενέδωσε πλήρως στο πάγωμα των σχέσεων με τη Ρωσία. Η συνέχεια θα δείξει πιο καθαρά μέχρι που θα φτάσουν στην πράξη τα ψυχροπολεμικά ανακοινωθέντα, που προς το παρόν η Ρωσία τα αντιμετωπίζει με αυστηρότητα. Θα δείξει επίσης πως θα εξελιχθεί το αίτημα της Γεωργίας και της Ουκρανίας να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και μέχρι που είναι διατεθειμένες η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία να χαλάσουν τις σχέσεις τους με τη Μόσχα, αλλά και πόσο ευέλικτη θα είναι η τελευταία για να τους προσφέρει χώρο ελιγμών απέναντι στην αμερικανική πίεση.

Το βέβαιο πάντως είναι ότι η προσέγγιση της Ευρώπης με τη Ρωσία αποτελεί μονόδρομο για το καλό όλων μας, εκτός αν έχουμε αρχίσει να φαντασιώνουμε ένωση ΗΠΑ και Ευρώπης στο μέλλον, για να αντιμετωπιστεί ο γίγαντας που λέγεται Κίνα. Αλλά και σ΄ αυτή την εξέλιξη, η Ρωσία πρέπει να περιληφθεί.

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr