Προκειμένου να κερδίσουν θα πρέπει οι κυβερνήσεις να τους παρέχουν κίνητρα και φέρνει ως παράδειγμα έναν νόμο που ψηφίστηκε στις ΗΠΑ βάσει του οποίου όποια φαρμακευτική εταιρεία βρει ένα φάρμακο για μια «παραμελημένη» στη Δύση ασθένεια, όπως π.χ. η ελονοσία, θα έχει προτεραιότητα έναντι των άλλων εταιρειών για να κυκλοφορήσει στην αμερικανική αγορά φάρμακα με μεγάλη ζήτηση, όπως αυτά κατά της χοληστερίνης. Ο νόμος αυτός δίνει ένα ισχυρό κίνητρο στις φαρμακευτικές εταιρείες για να απαλύνουν τα προβλήματα του Τρίτου Κόσμου μεγιστοποιώντας τα κέρδη τους στον ανεπτυγμένο κόσμο. Η ιδέα του «δημιουργικού καπιταλισμού», ανεξαρτήτως του αν το όνομά της είναι ή όχι επιτυχημένο, συνδέει με ρεαλιστικό τρόπο το κέρδος των επιχειρήσεων με την κοινωνική προσφορά τους.

Στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις έχουν αυξανόμενη τα τελευταία χρόνια κοινωνική προσφορά. Φυσικά αυτό συνδέεται με τα υπερκέρδη τα οποία προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από την έλλειψη ανταγωνισμού και την κερδοσκοπία. Η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει ούτε τον ανταγωνισμό να εξασφαλίσει ούτε την κερδοσκοπία να περιορίσει. Δεν είναι καν σε θέση να «στρίψει το χέρι» κάποιων κερδοσκόπων που προκαλούν τεράστιο οικονομικό βάρος στα πιο αδύναμα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού. Η αντιμετώπιση των κερδοσκόπων επαφίεται εξ ολοκλήρου στους πολίτες, οι οποίοι έχουν υποχρέωση να μποϊκοτάρουν τα ακριβά προϊόντα και να τιμωρούν τις «κακές» επιχειρήσεις. Αντίστοιχα, οι ίδιοι είναι αυτοί που πρέπει να επιβραβεύσουν με την κατανάλωσή τους τις επιχειρήσεις που προσπαθούν να ρίξουν τις τιμές ή που επιστρέφουν στην κοινωνία μέρος των κερδών τους μέσω δωρεών και άλλων παροχών.

Εκ των πραγμάτων, εξάλλου, λόγω της ανικανότητας του ελληνικού κράτους, οι πρωτοβουλίες των πολιτών και ο εθελοντισμός έχουν αρχίσει να αποκτούν κεντρικό ρόλο για τη λειτουργία της χώρας. Εδώ, λοιπόν, η πρόταση του Γκέιτς για κίνητρα προς τις επιχειρήσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν κοινωνικά προβλήματα μπορεί να βρει λαμπρό πεδίο εφαρμογής. Και καθώς έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι παντελώς ανίκανες να σκεφθούν κάτι τέτοιο και να προγραμματίσουν την ανάλογη πολιτική, θα πρέπει ο ίδιος ο επιχειρηματικός κόσμος σε συνεργασία με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα να προτείνουν λύσεις και πολιτικές που θα οδηγήσουν σε αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς το ελληνικό κράτος έχει καταρρεύσει μαζί με τον πολιτικό κόσμο και καθώς βουλιάζει στη διαφθορά και στα σκάνδαλα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει βασικές ανάγκες του πληθυσμού. Οι έλληνες επιχειρηματίες, αντίστοιχα, πρέπει να ξεφύγουν από τη μικροαστική λογική της χλιδής, των παράνομων παλατιών στα νησιά και της κενής κοσμικότητας και να αναλάβουν πιο ενεργό κοινωνικό ρόλο. Οι πολίτες σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις και τους κοινωνικούς φορείς οφείλουν να παρακάμψουν το άχρηστο κράτος και να βρουν νέες πιο «δημιουργικές» λύσεις στα προβλήματά τους χωρίς τη συμμετοχή του δημόσιου τομέα.

Γρηγόρης Νικολόπουλος

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr