Πουθενά αλλού δεν γίνεται επίκληση για εισαγγελικές παρεμβάσεις με τόση συχνότητα και πουθενά αλλού δεν επεμβαίνουν με τέτοια συχνότητα οι εισαγγελείς, είτε γιατί τους το ζητάνε , είτε αυτεπάγγελτα. Πρόκειται για αίσχος και ντροπή ταυτόχρονα.

Τηνέντονη ανάμειξη της Δικαιοσύνης στην πολιτική την έχει επιβάλλει εδώ και αρκετά χρόνια η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Ουσιαστικά είχε καταστήσει την Δικαιοσύνη βραχίονα της πολιτικής της και η αλήθεια είναι ότι βρήκε πρόθυμους εισαγγελείς και δικαστές για να το κάνει. Το «βρώμικο 89» είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, αλλά ας μην παρελθοντολογήσουμε τώρα. Γιατί μία από τις πολύ σοβαρές συνέπειες της αέναης εισαγγελικής παρέμβασης στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου είναι η αναγκαστική ενασχόληση με το παρελθόν. Αλλωστε η παρελθοντολογία αποτελεί βασική παράδοση του έθνους μας...

Είναι γνωστό ότι οι έλληνες θεωρούνται δικομανείς. Οι αγωγές και οι μηνύσεις αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας, αλλά τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι και η πολιτική μας ζωή εξελίσσεται μέσα σε ανακριτικά γραφεία και εισαγγελικές έρευνες. Γεγονός που οδηγεί και σε συμπεράσματα, είτε πραγματικά, είτε και πλασματικά. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι συνολικά η πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου είναι απολύτως διεφθαρμένη και γι΄ αυτό απαιτείται η συνεχής παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι οι πολιτικοί μας έχουν βρει την εύκολη λύση και αντί να αντιμετωπίζουν πολιτικά τους αντιπάλους και τις καταστάσεις έχουν βρει σαν εύκολη λύση την προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότισυνεχής ανάμειξη της Δικαιοσύνης στην πολιτική προάγει την πόλωση και καθιστά σχεδόν αδύνατη τη συναίνεση, ακόμη και όταν οι καιροί και κάποιοι τομείς (π.χ. Παιδεία ή εθνικά θέματα) την έχουν μεγάλη ανάγκη.

Οι επιπτώσεις είναι βέβαια προφανείς. Ο κόσμος πιστεύει όλο και περισσότερο ότι η πολιτική καιοι όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι και αρχίζει να σκέπτεται μήπως την κάθαρση θα μπορούσε να τη φέρει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και ευτυχώς που είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τέτοια ενδεχόμενα αποκλείονται. Παράλληλα όμως οι εισαγγελείς και οι δικαστικοί μετατρέπονται σε αποφασιστικούς παράγοντες της πολιτικής ζωής -ή ακόμη και σε πολιτικούς- και δεν είναι λίγοι εκείνοι που χρησιμοποιούν τη θέση τους για να παίζουν πολιτικά παιχνίδια. Η άλλη φυσικά επίπτωση είναι ότιη κυβέρνηση, ειδικά της Νέας Δημοκρατίας γιατί το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν κατάφερε να ελέγξει τη Δικαιοσύνη και ας λέει ό,τι θέλει ο κ. Ρουσσόπουλος,διευκολύνεται στη χρησιμοποίησή της ως βραχίονα στην άσκηση πολιτικής.

Εν τω μεταξύ, ακόμη και αν δεχθούμε ότι το σύνολο των δικαστικών λειτουργών επιθυμούν και έχουν τις ικανότητες να ασκήσουν καλά και αδέκαστα το λειτούργημά τους, στις περισσότερες «πολιτικές» υποθέσεις δεν έχουν τα αναγκαία εργαλεία και εφόδια για να το κάνουν. Ιδιαίτερα όταν έχουν στα χέρια τους υποθέσεις που αφορούν και οικονομικά σκάνδαλα, όπως η ΔΕΚΑ, τα ομόλογα, η Ζήμενς, ο ΟΤΕ και άλλα, που απαιτούν ειδικές γνώσεις.Επομένως πολύ συχνά οι όποιες αποφάσεις τους έχουν περισσότερο πολιτικό, παρά δικαστικό άρωμα... Γιατί εδώ έχουμε ξεχάσει, με πρώτους και καλύτερους τους πολιτικούς αλλά και αρκετούς δικαστικούς, ότι οι τρεις πυλώνες του δημοκρατικούς πολιτεύματος είναι η εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία , υπό την προϋπόθεση ότι ειδικά ή πρώτη και η τρίτη πρέπει να είναι εντελώς διακριτές και ανεξάρτητες.

Το ερώτημα είναι πως βγαίνουμε από αυτή την αρρωστημένη κατάσταση. Αυτό δεν το γνωρίζω και ας το βρουν οι πολιτικοί και τα κόμματα. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι εγώ, ως πολίτης, ψηφίζω για να με κυβερνάνε οι πολιτικοί και όχι οι εισαγγελείς, τους οποίους δεν τους θέλω κιόλας για κυβερνήτες!

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr