Όπως έχει αποδειχθεί και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, από τον βασικό μέτοχο μέχρι ακόμη και τα δάση (σε πολύ ειδικές περιπτώσεις) , οι κυβερνήσεις, τα κόμματα και οι πατέρες του έθνους συνηθίζουν να πλειοδοτούν σε αυστηρότητα για να μην κατηγορηθούν ότι είναι επιεικείς, ότι αφήνουν παράθυρα, ότι εξυπηρετούν συμφέροντα και άλλα τέτοια, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μαγκώνει το σύστημα, να αδρανοποιείται, να αυξάνονται οι παράπλευρες διαδικασίες για να ξεπεραστεί το γράμμα του νόμου, να διογκώνεται η διαφθορά και να καταπίπτουν οι σχετικοί νόμοι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Το πρόβλημά μας δηλαδή είναι δομικό, θεσμικό, νοοτροπίας και ο υπογράφων μπορεί να διαβεβαιώσει περί αυτού από τη θητεία του στο ρεπορτάζ της Βουλής πριν αρκετά χρόνια, καθώς και ότι δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα από τότε. Στη Βουλή κυριαρχούν οι δικηγόροι και είναι πολύ συνηθισμένο το φαινόμενο να γίνεται επίδειξη νομικών γνώσεων κατά τη συζήτηση των άρθρων ενός νομοσχεδίου, με στόχο πάντα σχεδόν την αυστηροποίησή τους. Π.χ. μπορεί μία διάταξη να έχει σαν αντικείμενο τη χορήγηση αδειών περιπτέρων σε πολίτες με ορισμένες προδιαγραφές. Κατά τη συζήτηση στη Βουλή είναι σίγουρο ότι κάποιος βουλευτής θα ζητήσει διόρθωση για να μην μπορεί κάποιος που τον λένε Βασίλη και έχει μία κουτσή αδελφή να επωφεληθεί χωρίς να το δικαιούται. Ο υπουργός θα το δεχθεί γιατί επί της ουσίας δεν αλλάζει τίποτα, αλλά τότε θα πεταχθεί κάποιος άλλος που θα ζητήσει να προστεθεί ότι θα πρέπει επίσης να αναφερθεί και το στοιχείο της ηλικίας ότι για να αποκλειστούν όλοι οι Βασίληδες με αδελφές τις κουτσές Μαρίες. Και πάει λέγοντας…

Πολλές φορές, αυτό που τελικά βγαίνει ως νόμος από τη Βουλή είναιένα γραφειοκρατικό τερατούργημα, που αποτελεί και τη χαρά του δημόσιου υπάλληλου. Γιατί όλες αυτές οι προβλέψεις για τους Βασίληδες και τις κουτσές Μαρίες τρέφουν τη γραφειοκρατία και όσο μεγαλώνει η γραφειοκρατία αυξάνονται υποθετικά ή πραγματικά οι ανάγκες για υπαλλήλους, αυξάνονται οι δαπάνες το κράτους και ταυτόχρονα μεγαλώνει η πραγματική η πλαστή ευθυνοφοβία και θεριεύει η διαφθορά, χωρίς φυσικά να κουνιέται το σύστημα. Όπως είναι γνωστό, στην Ελλαδάρα μας το σύστημα παίρνει δήθεν μπρος, αλλά δεν κινείται. Απλά κάνει συνεχώς καμαρωτό σημειωτόν! Αλλωστε εκεί σκοντάφτουν, μεταξύ άλλων, και οι ισπανοί που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα , αλλά δεν τα καταφέρνουν…

Όπως είπαμε, όλη αυτή η παθογένεια οφείλεται σε θεσμικά και δομικά αίτια , αλλά και στην εμπεδωμένη νοοτροπία από την οποία λείπει απολύτως η έννοια του μάνατζμεντ. Η έλλειψη κάθε έννοιας μάνατζμεντ απλώνεται στο σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας και όχι μόνο στον πολιτικό κόσμο, ή στο δημόσιο. Οι πάντες γνωρίζουν ότι και στον ιδιωτικό τομέα οι έλληνες δεν διακρίνονται για τιςικανότητές τους στο μάνατζμεντ, αλλά αυτό γίνεται πολύ μεγάλο πρόβλημα σε ό,τι αφορά τη νομοθεσία και τη διοίκηση του κράτους. Γι΄ αυτό και οι φόβοι ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα με τη διαφάνεια της χρηματοδότησης των κομμάτων, είναι μεγάλοι. Πέρα βέβαια και από τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται.

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr