Την ίδια στιγμή οι ιδιώτες προσπαθούν από μόνοι τους να προστατέψουν τις περιουσίες τους από τις φωτιές, μετασκευάζοντας παλιά τζιπάκια στα οποία προσθέτουν ρυμουλκούμενα βυτία και προσλαμβάνοντας αλβανούς εργάτες να τα οδηγούν και να επιβλέπουν δασικές περιοχές. Η πλάκα δε είναι ότι, όπως μου γράφει αναγνώστης από τη Βόρεια Εύβοια ο οποίος έχει παραχωρήσει ένα δικό του παλιό τζιπάκι με συρόμενο βυτίο για χρήση από την τοπική Πυροσβεστική, οι πυροσβέστες τηλεφωνούν στον αλβανό οδηγό και του δίνουν οδηγίες πού να περιπολεί, γνωρίζοντας ότι ο συγκεκριμένος δεν έχει χαρτιά παραμονής στην Ελλάδα και ομολογώντας ότι είναι αδύνατον να του βγάλουν κατ' εξαίρεση, παρ' όλο που τον χρησιμοποιεί ο κρατικός μηχανισμός! Εκτός όμως από τους έχοντες που δωρίζουν στην Πυροσβεστική οχήματα και στολές, έχουν «καταταγεί» και περισσότεροι από 7.000 εθελοντές δασοπυροσβέστες - η Πυροσβεστική δεν έχει φυσικά να τους δώσει στολές και εξαρτύσεις -, ενώ περιπολούν επί εικοσιτετραώρου βάσεως με βάρδιες για να εντοπίσουν εστίες πυρκαϊών. Το αποκορύφωμα δε είναι ότι προχθές έβλεπα στην τηλεόραση διαφήμιση ερπυστριοφόρου πυροσβεστικού οχήματος, μετασκευασμένου τανκ Λέοπαρντ, με κανόνι βολής νερού σε απόσταση 60 μέτρων, ταχύτητα 70 χιλιομέτρων την ώρα, χωρητικότητα 11 χιλιάδων λίτρων νερού, το οποίο μπορεί να μπει στη φωτιά και να παραμείνει δυόμισι ώρες, αφού διαθέτει οξυγόνο στην καμπίνα του πληρώματος. Σε ποιον μπορεί να απευθύνεται η τηλεοπτική διαφήμιση; αναρωτήθηκα. Σε επιχειρήσεις και πλούσιους ιδιώτες, ήταν η απάντηση της εταιρείας ΒΙΟΤΕΡ που το εισάγει.

Και δεν είναι μόνο στα δάση το πρόβλημα. Είναι και στις θάλασσες. Το Λιμενικό Σώμα δεν έχει σκάφη και όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια το λιμεναρχείο καλεί τους ψαράδες της περιοχής για να τον σώσουν. Στο Πίσω Λιβάδι της Πάρου υπάρχει ταβερνιάρης διασώστης ο οποίος έχει κάνει τα τελευταία χρόνια περισσότερες από 200 διασώσεις με το μικρό ιδιωτικό βαρκάκι του στο στενό μεταξύ Πάρου - Νάξου - ύστερα από παράκληση βεβαίως του Λιμεναρχείου Πάρου, και όλα αυτά φυσικά χωρίς αμοιβή και με τον κίνδυνο των ποινικών ευθυνών αν κάτι συμβεί στο υπό διάσωση θύμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, τα μισά σκάφη του Λιμενικού είναι χαλασμένα και τα άλλα μισά παλιά και χαμηλών ταχυτήτων.

Κοντά σε όλα αυτά, ανθίζουν εταιρείες security αφού η Αστυνομία δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε φύλαξη ούτε έρευνα για την προστασία των πολιτών.

Η αδυναμία λοιπόν του κράτους να προστατεύσει τον πολίτη μάς αναγκάζει όλους να αυτοπροστατευθούμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Η κωμικοτραγική αυτή κατάσταση την οποία όλοι ζούμε και σε μεγάλο βαθμό έχουμε συνηθίσει, δείχνει και το επίπεδο της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η οποία πρέπει επιεικώς να βαθμολογηθεί με «μηδέν». Και καθώς τα κόμματα ασχολούνται με λαδώματα και μίζες, με μικροπολιτική και με το θεαθήναι μέσω της περίφημης επικοινωνιακής πολιτικής που πλέον έχει αναδειχθεί σε κεντρικό και μοναδικό άξονα της κυβερνητικής πολιτικής, εμείς σιγά σιγά πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς το κράτος και να τα κανονίζουμε όλα μόνοι μας. Ούτως ή άλλως όχι κράτος πρόνοιας δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα φτιάξουμε, ούτε καν κράτος διεκπεραιωτή της καθημερινότητας δεν έχουμε. Και τελικά, αν σκεφθεί κανείς ότι τα 160 εκατομμύρια που μαζεύτηκαν πέρυσι από δωρεές για τις πυρκαϊές τοποθετήθηκαν, όπως είπε ο υπουργός Οικονομίας στη Βουλή, σε ομόλογα, καλύτερα τις δωρεές να τις κάνουμε απευθείας στους έχοντες ανάγκη, γιατί αλλιώς δεν θα φθάσουν ποτέ στα χέρια τους.

Γρηγόρης Νικολόπουλος

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr