Η πραγματικότητα και η λογική λέει ότι πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν απειλείται από το σκάνδαλο Ζήμενς, αλλά αντίθετα μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ευρήματα σαν ευκαιρία για ριζική και συνολική κάθαρση, αν βεβαίως την επιθυμεί και ξέρει τι του γίνεται. Αυτό φαντάζομαι ότι γίνεται αμέσως αντιληπτό αν τελικά βρεθεί ότι μόνον πρόσωπα –πολιτικά ή όχι- λαδώθηκαν από την γερμανική εταιρία, αλλά το ίδιο ισχύει αν αποδειχθεί ότι κάποια ή όλα τα ποσά κατέληξαν σε κόμματα. Η οικονομική ενίσχυση κομμάτων υπό παράνομες και αδιαφανείς συνθήκες, ειδικά από εταιρίες, συνιστά ένδειξη διαφθοράς ή ανταπόδοση χαριστικής στάσης απέναντι σε συγκεκριμένα συμφέροντα.

Με αυτή την έννοια, δεν αποτελεί κατάρρευση του πολιτικού συστήματος αν αποκαλυφθεί ότι ένα, δύο ή και περισσότερα κόμματα «τα έπαιρναν», αδιάφορο αν πρόκειται για κόμματα εξουσίας ή όχι. Οι ψηφοφόροι μπορούν κάλλιστα να στραφούν σε άλλα κόμματα, όπως επίσης τα «ένοχα» κόμματα μπορούν να σβήσουν από τον πολιτικό χάρτη και στη θέση τους να γεννηθούν άλλα. Αυτό άλλωστε έχει γίνει επανειλημμένα, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες, γιατί έτσι επέβαλε η πολιτική συγκυρία δίχως να απειλείται το πολιτικό σύστημα. Πόσο μάλλον αν ένα κόμμα εξαφανισθεί από τον πολιτικό χάρτη επειδή τα στελέχη του εκτιμούν ότι «λερώθηκε» και δεν καθαρίζει.

Στην προσπάθεια του όμως για κάθαρση, το πολιτικό σύστημα πρέπει να αποφασίσει ότι θα ελαχιστοποιηθούν και οι υποκριτικές πρακτικές. Δεν έχει νόημα να απαγορεύεται η χρηματοδότηση κομμάτων και πολιτικών από ιδιώτες ή εταιρίες και όλοι να γνωρίζουν ότι και τα κόμματα και οι πολιτικοί ενισχύονται κατά κόρον από τις συγκεκριμένες πηγές. Όπως όλοι γνωρίζουν ότι πολλοί πολιτικοί βάζουν λεφτά στην τσέπη κατά τις προεκλογικές περιόδους. Μαζεύουν από ιδιωτικές πηγές πολύ περισσότερα χρήματα από εκείνα που δαπανούν στις προεκλογικές εκστρατείες και στο τέλος φυσικά μένουν με λεφτά στην τσέπη. Αρα, επειδή η σημερινή διεθνής πραγματικότητα έχει επιβάλει την χρηματοδότηση του πολιτικού προσωπικού από πρόσωπα ή εταιρίες και αυτό δεν αντικειμενικά δεν καταπολεμείται, τουλάχιστον πρέπει να υπάρχει πλήρης διαφάνεια και αυτό είναι εφικτό.

Μία ρεαλιστική προσέγγιση θα ήταν ίσως να διατηρηθεί η κρατική επιχορήγηση των κομμάτων και παράλληλα να επιτρέπεται η ενίσχυσή τους από ιδιώτες και εταιρίες, αρκεί να υπάρχει πλαφόν στα ποσά που μπορούν να δοθούν σε κάθε κόμμα από κάθε ιδιώτη καικάθε εταιρία. Παραδείγματος χάριν, ο κάθε ιδιώτης να μπορεί να προσφέρει μέχρι 100.000 ευρώ σε κάθε κόμμα και το ποσό αυτό να ανεβαίνει στις 500.000 ευρώ για κάθε εταιρία, η και να μπορούν να σπάσουν τα ποσά αυτά σε πολλούς και διάφορους υποψήφιους. Η προϋπόθεση φυσικά θα είναι η πλήρης διαφάνεια κα καταγραφή, αλλά και το ότι δεν θα εκπίπτουν από την φορολογία, είτε του φυσικού προσώπου, είτε της εταιρίας που τα δίνει. Ο νόμος θα είναι εξαιρετικά αυστηρός για όποιον τον παραβιάσει.

Ετσι, όλοι θα γνωρίζουμεαπό πού χρηματοδοτείται το κάθε κόμμα και ο κάθε πολιτικός, ενώ παράλληλα θα είναι δυνατή η παρακολούθηση των ενεργειών του κατά τη διάρκεια της πολιτικής καριέρας του. Δεν είναι θα κακό να χρηματοδοτείται ένα κόμμα ή ένας πολιτικός από τη Ζήμενς ή όποια άλλη εταιρία και να αναμένεται ότι θα φροντίζει για τα συμφέροντά τους αν εκλεγεί, αρκεί να το γνωρίζουμε όλοι. Όπως δεν θα είναι κακό μία βιομηχανία να χρηματοδοτεί διάφορους βουλευτές της εκλογικής περιφέρειας όπου έχει τα εργοστάσιά της ή την έδρα της, εφόσον το γνωρίζουν όλοι. Και σίγουρα θα υπάρχουν κόμματα και υποψήφιοι που θα επιλέγουν να χρηματοδοτούνται μόνο από το κράτος και τις εισφορές προσώπων και όχι εταιριών. Δεν είναι πιο καθαρό αυτό;

Εδώ ολόκληρος Ομπάμα, που ευαγγελίζεται την «αλλαγή» στις ΗΠΑ και πολύς κόσμος εναποθέτει τις ελπίδες του σ΄ αυτόν, επέλεξε να απορρίψει την κρατική χρηματοδότησητων 80 εκ. δολαρίων και να επιλέξει την ιδιωτική χρηματοδότηση, κρίνοντας ότι θα είναι μεγαλύτερη...

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr