Το κλίμα αυτό διατηρήθηκε έναν ακόμη χρόνο, στον απόηχο και της πετυχημένης Ολυμπιάδας και ίσως έφερε τις μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής ομάδας μπάσκετ το 2005, που κατέκτησε το πανευρωπαϊκό και ήλθε δεύτερη στο Παγκόσμιο κύπελλο. Με λίγα λόγια, όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, πραγματικά ή ψεύτικα, και υπήρχε γενική αισιοδοξία, οι εθνικές ομάδες στα δύο δημοφιλέστερα ομαδικά αθλήματα, το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Τώρα όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Η οικονομία καταβαραθρώνεται, η απαισιοδοξία είναι διάχυτη, η κυβέρνηση και το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχουν δείξει τις μικρές δυνατότητες τους, η ακρίβεια κάνει τον κόσμο να λαλάει και φυσικά δεν θα μπορούσε όλα να είναι μαύρα και άραχνα και η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου να μεγαλουργεί. Το πιθανότερο είναι μάλιστα ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί και με την Εθνική ομάδα μπάσκετ, όπως δείχνουν τα σημάδια.

Αυτά, έτσι σημειολογικά, γιατί επί της ουσίας μόνον αθεράπευτα αισιόδοξοι έλληνες οπαδοί μπορούσαν να ονειρεύονται κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που έχει πετύχει ως σήμερα η εθνική ομάδα στο Σάλτσμπουργκ. Στο κάτω-κάτω της γραφής και πολλά έκανε κατορθώνοντας να ξαναφθάσει στην τελική φάση των 16, στο πανευρωπαϊκό κύπελλο. Κατόρθωμα που το οφείλει και πάλι στον κ. Ρεχάγκελ, αφού ούτε «παικταράδες» διαθέτει και εκείνοι που έκαναν το θαύμα το 2004 είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτεροι, πολύ πιο καταπονημένοι και δίχως οι περισσότεροι να έχουν ως κίνητρο την προσδοκία για μία καλύτερη καριέρα από τώρα και εμπρός. Επιπλέον, το 2004 εισέπραξαν όλη την τύχη που του αναλογούσε όχι μόνο για εκείνο το Euro, αλλά και για τα επόμενα τρία…Χώρια που οι περισσότερες ομάδες από τις 16 παρουσιάστηκαν σαφώς βελτιωμένες φέτος συγκριτικά με το 2004.

Ψύχραιμα και σοβαρά λοιπόν, το ερώτημα που τίθεται είναι αν ο κ. Ρεχάγκελ μπορούσε να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό από αυτό που παρουσίασε. Η απάντηση είναι ίσως, αν ο ίδιος και η ΕΠΟ είχαν αντιληφθεί ότι οι περισσότεροι από την προικισμένη γενιά των ποδοσφαιριστών που πήραν το Euro το 2004 είχαν ολοκληρώσει την πορεία τους και θα έπρεπε να δοκιμαστούν άλλοι. Όχι, ότι υπάρχει αφθονία άξιων αντικαταστατών, αλλά ίσως θα έπρεπε να τολμήσουν κάπως περισσότερο, χωρίς βέβαια να ξεχνάμε τις παράλογες απαιτήσεις των ελλήνων παραγόντων και του ελληνικού κοινού, που δεν αντέχουν την ήττα στα σπορ και τα θέλουν όλα εδώ και τώρα. Το πόσο επηρεασμένος από αυτή τη νοοτροπία είναι ο γερμανός προπονητής φάνηκε δυστυχώς στον αγώνα με τη Σουηδία. Τώρα όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι, οι ήρωες δεν μπορούν άλλο και η ριζική ανανέωση είναι αναγκαία. Το θέμα είναι να βρεθούν και οι κατάλληλοι παίκτες με την επίσης κατάλληλη νοοτροπία, πράγμα σπάνιο στο ελληνικό πρωτάθλημα!

Στην πραγματικότητα πάντως, ο στόχος πρέπει να είναι η σταθερή παρουσία των εθνικών μας ομάδων στις τελικές φάσεις των διεθνών οργανώσεων.Αν αυτό το πετύχουμε θα είναι και απόδειξη ότι το επίπεδο έχει ανέβει. Προς το παρόν, αφού όλα είναι μαύρα γιατί η Εθνική να είναι στα χάϊ της ;

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr