Όχι γιατί δεν υπάρχουν και άτυχοι πολίτες που χάνουν τα σπίτια τους επειδή τους βρήκε μία μεγάλη αναποδιά. Υπάρχουν και αξίζουν την κατανόηση και την συμπόνοια. Από την άλλη πλευρά όμως, ο λαϊκισμός κάποιων εφημερίδων και άλλων μήντια, καθώς και κομμάτων ξεπερνάει τα όρια. Στο κάτω-κάτω της γραφής, οι πάντες γνωρίζουν ότι οι τράπεζες δεν είναι κοινωφελή ιδρύματα, δίνουν δάνεια για να κερδίσουν από τους τόκους, εξασφαλίζουν πάντα το κεφάλαιό τους με όρους που διατυπώνουνστα σχετικά συμβόλαια και υποτίθεται ότι όσοι δανείζονται διαβάζουν αυτούς τους όρους πριν αποφασίσουν χρησιμοποιώντας τη λογική.

Ωστόσο, στην Ελλαδάρα μας έχουν αναπτυχθεί κάποιες κατηγορίες δανειοληπτών οι οποίοι είτε από πραγματική αδυναμία, είτε από κακή εκτίμηση, είτε από πονηριά, εν μπορούν από κάποια στιγμή και μετά να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και ελπίζουν να «γλυτώσουν» με την βοήθεια των πονετικών ΜΜΕ. Αρχίζουν οι καταγγελίες, οι κατάρες και τα κλάματα με στόχο πάντα τους ανελέητους τραπεζίτες και από κοντά τα κόμματα, όχι μόνο της Αριστεράς , αλλά ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Γιατί στην Ελλάδα όλοι είμαστε πονόψυχοι με τα λεφτά των άλλων…Και φυσικά τα πραγματικά θύματα είναι πάντα εκείνοι που σαν κανονικοί άνθρωποι προσπαθούν και καταφέρνουν να πληρώνουν. Είναι δηλαδή τα λεγόμενα κορόιδα…

Η πιο διαδεδομένη λαϊκίστικη άποψη είναι ότι στη χώρα μας πολλοί χάνουν τα σπίτια τους για χρέη 3,5 ή δέκα χιλιάδων ευρώ προς κάποια τράπεζα. Αν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, είναι ελάχιστες. Πρέπει να είναι κάποιος σε πραγματικά απελπιστική κατάσταση και εξαιρετικά μόνος για να μη μπορεί να βρει κάπως ένα τέτοιο ποσό για να αποπληρώσει το σπίτι του για να το σώσει. Και μετά να το πουλήσει για πληρώσει τα λίγα λεφτά που δανείστηκε, για να του μείνουν τα υπόλοιπα. Δεν θα έχει σπίτι, αλλά τουλάχιστον θα έχει κάποια μετρητά. Η όχι; Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που πήραν δάνειο, γνωρίζοντας από την αρχή ότιταυτόχρονα παίρνουν και μεγάλο ρίσκο, αν και πολύ συχνά υπολογίζουν ότι θα κτίσουν σπίτι χωρίς να βάλουν καθόλου δικά τους χρήματα. Οπότε τι είχαν, τι έχασαν…Είναι οι σαλταδόροι που με την ίδια σκέψη αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα και στην πορεία τους τα κατάσχουν.

Τέλος, είναι και οι τρίτοιπου είτε από την αρχή, είτε στην πορεία ανακαλύπτουν ότι είναι ιδιαίτερα έξυπνοι και πιστεύουν ότι με κλάψα και παρέμβαση του κράτους θα αποκτήσουν σπίτι ή επιχείρηση χωρίς να πληρώσουν. Το έργο το έχουμε δει μεσυλλόγους δανειοληπτών που τους κτύπησαν ανελέητα τα φοβερά πανωτόκια -εκείνοι πήγαν κα δανείστηκαν με τόκους που έφταναν το 25%- , με άλλους που χρωστούσαν και δεν πλήρωναν ακόμη και χαμηλότοκα δάνεια του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και μερικούς ακόμη. Αυτοί το ρίχνουν στις καταγγελίες και τις κλάψες και οι κυβερνήσεις και τα κόμματα τρέχουν να ρυθμίσουν ευνοϊκά τα χρέη τους.

Σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς, όλοι οι παραπάνω συντελούν στην αύξηση των τιμών, μεταξύ άλλων, αφού αυξάνεται η ζήτηση. Επιβαρύνουν δηλαδή ακόμη περισσότερο τους συνεπείς και λογικούς δανειολήπτες πουφτιάχνουν ένα σπίτι ή σπιτάκι και αγωνίζονται για να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους απέναντι στις τράπεζες. Αυτούς όμως κανείς δεν τους λογαριάζει. Ούτε τα μήντια, ούτε τα κόμματα , ούτε οι κυβερνήσεις. Ολοι τους πλειοδοτούν σε λαϊκισμότρέχοντας να βοηθήσουν τους λίγους πραγματικούς άτυχους και τους πολλούς ανεύθυνους και μπαταχτσήδες. Κατά τα άλλα, φταίνε οι σκληρόκαρδες τράπεζες!

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr