Φυσικά και μπήκαμε απροετοίμαστοι στην ΟΝΕ επί Κώστα Σημίτη,αλλά αν περιμέναμε να ετοιμαστούμε, ακόμη θα κυνηγούσαμε την δραχμή στη κατηφόρα. Απροετοίμαστοι είμασταν και όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πρεσβύτερος, μας έριξε τότε στην ΕΟΚ, αλλά αν δεν το είχε κάνει, θα ζούσαμε μέσα στη μαύρη δυστυχία, τόσο πολιτικά, όσο και οικονομικά. Μόνο να σκεφθούμε τα κονδύλια που μπήκαν στην Ελλάδα όσα χρόνια η χώρα είναι μέλος της ΕΟΚ και της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αρκεί για να πεισθούμε. Αλλωστεείναι γνωστό ότι ολόκληρες τάξεις ελλήνων, με πρώτους και καλύτερους του αγρότες, έχουν ευημερήσει όλα αυτά τα χρόνια χάρη στις κοινοτικές επιδοτήσεις. Χώρια τα έργα υποδομής που έχουν γίνει μεχρήματα από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.

Βεβαίως, το party δεν θα συνεχίζεται αιώνια. Ηδη, μετά την θεαματική αύξηση του ΑΕΠ κατά 25% που εμφάνισε το δίδυμο των θαυματοποιών Αλογοσκούφη-Κοντοπυράκη, θα χαθούν αρκετά κονδύλια, αφού πλουτίσαμε ξαφνικά, ως άνθρωποι και ως έθνος. Κι ας λένε οι στατιστικές ότι περί τα τρία εκατομμύρια ελλήνων ζουν περί ή κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ αρκετοί από τους υπόλοιπους εμφανίζονται υπερδανεισμένοι. Όπως υπερδανεισμένο είναι και το ελληνικό κράτος, που συνεχίζει να δανείζεται για να πληρώσει μισθούς, συνάξεις καιτοκοχρεωλύσια από προηγούμενα δάνεια, Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και τα μυστήρια της ελληνικής οικονομίας, αφού το μαύρο τμήμα της ανθεί, αλλά κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει και ακόμη περισσότερο, να το περιορίσει. Γι αυτό και βλέπουμε ένα μεγάλο ποσοστό ελλήνων να καλοτρώνε, να καλοπίνουν, να υπερκαταναλώνουν και γενικά, να ζουν πολυτελώς, χωρίς αυτό να δικαιολογείται από τα εισοδήματα που δηλώνουν.

Το ερώτημα είναι ο θα πάει αυτή η κατάσταση αν συνεχισθεί και που όλα δείχνουν ότι θα συνεχισθεί, με μια κυβέρνηση που ενδιαφέρεται μόνο για την παραμονή της στην εξουσία, με ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης να θυμίζει κάτι μεταξύ παιδικής χαράς και ΚΑΠΗ, με μία Αριστερά απολύτως ανεύθυνη, αγκυλωμένη και βασικά αντιδραστική και με μία κοινωνία βουτηγμένη στην άγνοια και τον λαϊκισμό και υπερήφανη γι αυτό. Η απάντηση είναι ότι όλοι, κράτος και πολίτες θα καταφεύγουμε όλο και περισσότεροστον δανεισμό, αφού τώρα δεν έχουμε και την δυνατότητα να κόβουμε μονέδα. Εισάγουμε και δεν παράγουμε και κάποια στιγμή, όχι πολύ μακρινή, θα ανακαλύψομε ότι είμαστε πραγματικά φτωχοί, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.Το χειρότερο είναι ότι με την παιδεία που έχουμε, δεν παράγομε ούτε πολίτες που να μπορούν να βρουν την τύχη τους στο ευρύτερο διεθνές και πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Αρα, που πάμε; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πάμε κατά διαβόλου, αν δεν υπήρχε εκείνος ο καλός Θεός των ελλήνων που παρενέβη τόσες πολλές φορές στο παρελθόν. Εκτός και αν μας βαρέθηκε και αυτός.

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr