Κρίμα λοιπόν που αυτή η μαζικότητα οφείλεται σε λάθος λόγους. Δύο φορές κρίμα που οι περισσότεροι από αυτούς τους φερέλπιδες φοιτητές ήταν εκεί για να ακυρώσουν μία νέα προσπάθεια μερικής αποξήρανσης του βάλτου που ονομάζουμε Ελληνική Παιδεία. Και τρεις φορές κρίμα γιατί στο βάθος της κινητοποίησης, του πάθους των συγκεντρωμένων, της καθοδήγησης των διδασκόντων και της έννοιας των συνθημάτων, πλανιόταν ένα βροντερό "όχι" στην λεγόμενη…εντατικοποίηση των σπουδών. Ακριβώς στο πνεύμα του αιτήματος της ΑΔΕΔΥ για εβδομάδα 30 ωρών εργασίας στο δημόσιο!

Αυτό το καταραμένο "όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών" ταλαιπωρεί τα ελληνικά πανεπιστήμια από την εποχή της αντιπολίτευσης. Το έριξε τότε σαν σύνθημα το απερίγραπτο ΚΚΕ και η επιτυχία του ήταν τεράστια. Το υιοθέτησαν αμέσως και οι άλλες νεολαίες, τα άλλα κόμματα και στο σύνολό του ο φοιτητόκοσμος , μαζί με τους πανεπιστημιακούς δασκάλους. Λές και η δουλειά των φοιτητών δεν είναι να διαβάζουν, να μαθαίνουν, να παρακολουθούν παραδόσεις και εργαστήρια, να ετοιμάζουν και να παραδίδουν εργασίες. Λες και η δουλειά των διδασκόντων δεν είναι να διδάσκουν, να ερευνούν, να συμβουλεύουν τους φοιτητές, να παρακολουθούν τις εξελίξεις στην επιστήμη τους, να ενημερώνονται, να κάνουν δημοσιεύσεις. Λές και η δουλειά όλων αυτών είναι να σέρνονται στα καφενεία, στις καφετέριες και στα μπαρ…

Δυστυχώς, την "εντατικοποίηση των σπουδών φοβούνται οι φοιτητές και οι διδάσκοντες που αντιδρούν διαδηλώνοντας, προσπαθώντας ναπείσουν ότι ακολουθούν τον δρόμο που χάραξαν οι γάλλοι συνάδελφοί τους πριν μερικούς μήνες. Στην πραγματικότητα υπερασπίζονται το δικαίωμα στο "χαβαλέ" και αυτό το καλύπτουν λέγοντας ότι μάχονται υπέρ της διατήρησης των δημόσιων πανεπιστημίων και κατά της καθιέρωσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. ΄Ένα θέμα ουσιαστικά ανύπαρκτο, καθώς ούτε τα δημόσια πανεπιστήμια μπορούν να καταργηθούν ή να υποκατασταθούν, ούτε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αν και όσα ιδρυθούν, θα μπορούν να εξοβελίσουν τα δημόσια.

Η αντίδραση φοιτητών και των διδασκόντων που ουσιαστικά υποδαυλίζουν την αντίδραση, καθώς και των κομμάτων, όπως το φοβερό ΚΚΕ που βολεύεται με το τέλμα,και την άνθιση της μετριότητας, επεκτείνεται και στις στοιχειώδεις αλλαγές που προωθούνται. Αλλαγές όπως ο περιορισμός της βασιλείας των "αιωνίων φοιτητών" και της καθοριστικής συμβολής των κομματικών συνδικαλιστών στην εκλογή του διδακτικού προσωπικού και της διοίκησης των ΑΕΙ, ο εκσυγχρονισμός της έννοιας του "πανεπιστημιακού ασύλου" και η κατάργηση του μοναδικού συγγράμματος.Αντιδρούν επίσης στην επιβολή της "πλήρους απασχόλησης" -αλλά όχι και αποκλειστικής , όπως θα έπρεπε- των διδασκόντων, αλλά δεν ζητούν βεβαίως την κατάργηση των μετεγγραφών που δεν τολμάει η κυβέρνηση.

Στον τομέα της παιδείας έχουν αποτύχει όλες οι κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση ως σήμερα. Κάποια στιγμή ο νόμος-πλαίσιο που ισχύει και τώρα , φάνταζε σαν ένα προοδευτικό βήμα, που όμως ξέφτισε μέχρις εξευτελισμού στην πορεία καιπρέπει οπωσδήποτενα αντικατασταθεί. Τα χάλια της ελληνικής ανώτατης παιδείας είναι αναμφισβήτητα και όσοι αντιδρούν στην όποια "μεταρρύθμιση" -σιγά τον όρο, αλλά λέμε τώρα…- θέλουν να διαιωνίζεται η σημερινή κατάσταση. Κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν και κάποιοι άλλοι βολεύονται.

Αγγελος Στάγκος

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr