Ο Τζον Κέρι ήξερε πόσο σύνθετη είναι η πολιτική. Και φυσικά κατηγορήθηκε γι' αυτό. Εμφανιζόταν χωρίς σταθερή άποψη, αλλά εκείνος στην πραγματικότητα είχε σύνθετη άποψη που φυσικά δεν χωρούσε στα καλούπια των media. Είχε, όμως, απέναντί του ένα άνθρωπο που έλεγε το απλοϊκό, αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικό στο μέσο ψηφοφόρο: "όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας". Τι θα μπορούσε να απαντήσει ο κ. Κέρι σ' αυτό χωρίς να φανεί υποχωρητικός; "Ναι, όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας, με την προϋπόθεση ότι ο ΟΗΕ θα πράξει το Α' και η Ευρώπη θα μας στηρίξει στο Β', ενώ οι διεθνείς συνθήκες... κ.λ.π."; Μέχρι να το εξηγήσει, χάθηκαν οι πέντε εκλέκτορες της Νεμπράσκα...» Πρόοδος και συντήρηση: Τα δομικά ζητήματα (του Π. Μανδραβέλη)

Ελπίζω ότι αυτή είναι η εξήγηση για την Ευρώπη των τελευταίων 5 ετών. Μία Ευρώπη συντηρητική, αργή και απέναντι στους πολίτες. Τα αποτελέσματα που έχουν αρχίσει να έρχονται για την αποχή στις άλλες χώρες αυτό δείχνει - η ΕΕ τους απώθησε. Δεν αντιλήφθηκα μέχρι πρόσφατα ότι η ταινία του Oliver Stone ''Wall Street'' ήταν κριτική στην ελεύθερη αγορά κι όχι άλλη μια ταινία με την κουκλάρα Daryll Hannah…

Η ΕΕ των τελευταίων ετών με βοήθησε να καταλάβω. Η Πολιτική και τα κράτη (άρα και οι πολίτες) μπήκαν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην ορμή της ελεύθερης αγοράς και βρεθήκαμε σε ένα Σήμερα που σιχαινόμαστε περισσότερο κι από τις συντηρητικές μας κυβερνήσεις. Δεν είμαι ενάντια στην αγορά. Απλώς δεν θεωρώ ότι μπορεί ένα σύστημα που βασίζεται στο κέρδος (scarcity= supply vs. demand) μπορεί να κατανοήσει ή να εξυπηρετήσει κάτι άλλο πέραν αυτών για τα οποία σχεδιάστηκε, δηλαδή τον κόσμο των επιχειρήσεων. Το απέδειξε άλλωστε. Και πως θα μπορούσε; Η κοινωνία έχει έξυπνους και χαζούς, ικανούς και λιγότερο ικανούς, υγιής και αρρώστους, εμένα κι εμένα μετά από τροχαίο…

Έχει και άλλα: τα πνευματικά δικαιώματα, την ασφάλεια σε καιρούς τρομοκρατίας, τα ατομικά δικαιώματα σε καιρούς εμπορίας προσωπικών δεδομένων, τις συντάξεις σε εποχές… ελεύθερης αγοράς. Και αυτό είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών. Είναι το “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” που τόσο παραποίησαν οι εκπρόσωποι της αγοράς (ΜΜΕ, κυβέρνηση Καραμανλή κ.α.). Ο Καραμανλής δεν έκανε πολλά για την κοινωνία και τον πολίτη. Δεν έκανε τίποτα για την ακρίβεια. Εκτός από αυτό: μας έθεσε το δίλημμα της εποχής, μάς έκανε να το αισθανθούμε στο πετσί μας. Η παντελής έλλειψη πολιτικής ιδεολογίας και η κατάφωρη στήριξη της Αγοράς αύξησαν το χρέος, έκλεισαν νοσοκομεία, μείωσαν το πραγματικό εισόδημα και έβγαλε ορδές οργισμένων πολιτών στους δρόμους. Οξύμωρο; Ναι - όσο και αληθινό. Μόνο ένας ηλίθιος θα μπορούσε να μαγειρέψει με κατσαβίδια, ή να βιδώσει με κουτάλες. Μόνο ένας ηλίθιος θα εμπιστευόταν ζωές στην καμπύλη του Bell.

Οι Αμερικανοί το διόρθωσαν το λάθος τους, με πρωτοφανή συμμετοχή στις τελευταίες εκλογές και τα σημάδια της οικονομία τους είναι ήδη θετικά, μόλις μερικούς μήνες μετά την αλλαγή πορείας. Στις πρωτιές της διαφθοράς, της φτώχειας και του ελλείμματος δημοκρατίας οι Έλληνες προτάσσουμε μία άλλη (Ευρωπαϊκή) πρωτιά - την συμμετοχή! Και άσε την Αγορά να απέχει.

Κωνσταντίνος Αλεξάκος

http://alexacos.blogspot.com/

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr