Δεν καταλαβαίνω συχνά τον τελευταίο καιρό. Οι αιτίες που αντιλαμβάνομαι για τα προβλήματα της χώρας και οι αιτιάσεις που ακούω συγκρούονται τακτικά. Εκεί που αρχίζω να έχω κενά μνήμης είναι όταν ακούω τον Πρωθυπουργό και Τον εκπρόσωπο Αντώναρο, να αντιπολιτεύονται την αντιπολίτευση Παπανδρέου (δεν κέρδισαν τις εκλογές το 2004 & 2007;). Ειδικά εκείνο το ''λέτε σε όλα όχι'' με ξετρελαίνει! Λες και χρειάστηκε συναίνεση για να κυβερνήσει κάποιος την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Αντιθέτως, και εκεί είναι το δράμα, οι κυβερνήσεις κρατάνε και το μαχαίρι και το πεπόνι, και μπορούν να ψηφίζουν ''κατά συνείδηση'' στους Παυλίδηδες του κοινοβουλίου.
 
Η λύση ήρθε αναπάντεχα από το http://www.institutoalzheimer.gr/psychologikathemata.htm Παραθέτω τον ορισμό της ''Φροϋδικής Προβολής'' που βρήκα στην άνω ιστοσελίδα, του ινστιτούτου Alzheimer Βόλου “Αγία Σοφία”:

"Κατά τον μηχανισμό αυτό της προσαρμογής το άτομο προσπαθεί να επιρρίψει την ευθύνη για τις αποτυχίες του επί της ανεπιθύμητης διαγωγής ενός άλλου προσώπου, ή επί της απροθυμίας του δευτέρου να συνεργασθεί μαζί του. Τείνει δηλαδή να αποσπάσει την προσοχή των άλλων από την ανεπιθύμητη διαγωγή του και να την κατευθύνει προς την κατεύθυνση, προς την ακανόνιστη διαγωγή ενός άλλου προσώπου. Ο μηχανισμός προβολής ευρίσκεται σε στενή σχέση με τον προηγούμενο (εκλογίκευση) κατά τον οποίο το άτομο προσπαθεί να επιρρίψει τις ευθύνες των πράξεων του σε παράγοντες εκτός εαυτού του ευρισκομένους.

Το άτομο που πηγαίνει αργά στο ραντεβού του δικαιολογεί την καθυστέρηση κα προβάλλει την συγκοινωνία ως αίτιο, αν και το ίδιο γνωρίζει ότι άργησε να ξεκινήσει από το σπίτι του. Επί πλέον το άτομο το οποίο χρησιμοποιεί τον μηχανισμό της προβολής προσπαθεί να παρουσιάσει τα σφάλματά του ως μικρότερα σε σύγκριση με τα σφάλματα άλλων. Το παιδί το οποίο έκλεψε κεράσια από την κερασιά του γείτονα, ισχυρίζεται ότι δεν έκλεψε τόσα πολλά όσα οι φίλοι του. Οι όρκοι του, τα ψέματά του κ.λ.π. δεν είναι τόσο σοβαρά όσο των άλλων. Η σύγκριση την οποία κάνει το άτομο για τον εαυτό του είναι δυνατό να είναι πραγματική ή φανταστική.

Και στις δύο περιπτώσεις η προσπάθειά του αποβλέπει στην αλλοίωση της πραγματικότητας για να προλάβει σοβαρές συνέπειες της διαγωγής του. Ο μηχανισμός αυτός αποβαίνει δυσάρεστος όταν η προβολή αναπτύσσεται σε συνήθεια και οι συνοδεύουσες αυτήν συναισθηματικές καταστάσεις παρουσιάζουν συμπτώματα απροσάρμοστης πραγματικότητας και ψυχικών διαταραχών."

Δεν υπάρχει θεραπεία, εφόσον πρόκειται για κακή χρήση ενός “Μηχανισμού Προσαρμογής”. Αν μου επιτρέπεται, θα προτείνω ξεκούραση. Σε ότι με αφορά, αν μη τι άλλο, τώρα καταλαβαίνω.

Κωνσταντίνος Αλεξάκος
http://alexacos.blogspot.com/

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr