Όλα κινούνταν διαρκώς σε μία λεπτή γραμμή, μεταξύ επιθεωρησιακής φάρσας, δράματος, ιλαροτραγωδίας και πάντως το πολιτικό περιεχόμενο απουσίασε, όλα εξελίχθηκαν στη βάση προσωπικών αντιπαραθέσεων και αντεγκλήσεων. 

Το εντυπωσιακότερο στοιχείο από όλα ήταν το ύφος, ο τόνος και οι διατυπώσεις στις ομιλίες του Κασσελάκη. Κάτι μεταξύ ασύμμετρης αυταρέσκειας και πολιτικής αφέλειας, αυταρχισμού και ανεπίγνωστης κενολογίας, εκφρασμένα σε προτάσεις απλοϊκές και στοιχειωδώς ανταποκρινόμενες στους κανόνες της γραμματικής και του συντακτικού. 

Με όλα αυτά και παρατηρώντας την εικόνα, έμπαινε κανείς σε πειρασμό να συμφωνήσει με όσους, όψιμους είναι η αλήθεια, γκρινιάρηδες του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν τραμπικά στοιχεία σε όλα αυτά. Όφειλαν να τα έχουν δει πολύ πιο έγκαιρα, αφού ομοτράπεζοι του Πολάκη και του Παππά ήταν για τόσο καιρό. 

Όπως και να έχει πάντως, όλα τα παραπάνω στοιχεία και κάποιες θυμικές εκδηλώσεις και εκφράσεις του προέδρου Κασσελάκη, όπως το αμίμητο «δεν πρέπει να χειροκροτήσει κανείς για την αποχώρηση της ομπρέλας», δείχνουν ότι στον πρόεδρο αρέσει πολύ η διοίκηση με παραγγέλματα. 

Κάτι που όμως γίνεται πολύ χαριτωμένο, έως και αστείο, όταν κανείς δεν υπακούει σε αυτά…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr