Το απόλυτο κομφούζιο επικρατεί στα μυαλά όλων μας, αφού από τη μια θεωρούμε πως με τα τεστ και με τα εμβόλια είμαστε προστατευμένοι από τον covid, από την άλλη επικρατεί ο φόβος του συνωστισμού και της προσέγγισης με τον διπλανό μας. Με τις διακοπές να έχουν ξεκινήσει, τα καράβια είναι γεμάτα παραθεριστές που συνωστίζονται, κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο, γελάνε, χορεύουν και διασκεδάζουν απολαμβάνοντας την ελεύθερία των διακοπών μετά από έναν χειμώνα εγκλεισμού και φόβου. Όμως ο φόβος δεν ε΄χει φύγει από το μυαλό των περισσότερων και δικαίως διότι υπάρχει πολύ μεγάλο ποσοστό ανεμβολίαστων, η ανοσία της αγέλης δεν έχει επιτευχθεί και οι μετλλάξεις είναι περισσότερο επικίνδυνες. Τελικά η μόνη ρεαλιστική προσέγγιση είναι ότι πορεύεται ο καθένας με τις αποφάσεις του, παίρνει όσο ρισκο αντέχει να πάρει και ελπίζει να αποφύγει τα χειρότερα. Κατά τα άλλα, το κράτος δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα. Το μόνο που απομένει, είναι να επιβάλει υποχρεωτικό εμβολιασμό σε όλους, μια απόφαση που ενώ έχει το δικαίωμα να την πάρει (ο σχετικός νόμος έχει ψηφιστεί από τη Βουλή ήδη από τις αρχές του 2020), δεν την εφαρμόζει γιατί θα έχει πολύ μεγάλο πολικό κόστος και είναι εξώφθλαμα αντισυνταγματική. Μέχρι το τέταρτο κύμα να φτάσει σε τέτοια έξαρση που θα καταστήσει αυτονόητη την απόφαση υποχρεωτικού εμβολιασμού, τα χέρια της κυβέρνησης είναι δεμένα και ο καθένας κινείται με ατομική του ευθύνη.