Δεδομένου ότι πρόκειται για ζήτημα λεπτό και ευαίσθητο, απόψεις και αντιρρήσεις, με βάση επιχειρήματα βάσιμα και λογικά, μπορεί και πρέπει να είναι σεβαστές. Η στάση π.χ. της Μαριέττας Γιαννάκου ή της Όλγας Κεφαλογιάννη και οι επιφυλάξεις τους, δεν απορρίπτονται εύκολα, ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό.
Αξιοσημείωτη ως προς αυτά είναι και στάση της πολιτικής ηγεσίας. Δεν τέθηκε ζήτημα κομματικής πειθαρχίας και ορθώς (έτσι κι αλλιώς υπάρχουν περιθώρια στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά πάντως είναι μία πρόοδος να μην υπάρχουν υπεραντιδράσεις σε τέτοια φαινόμενα).
Αξιοσημείωτη όμως είναι και η στάση της αντιπολίτευσης, ίσως και περισσότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε το νομοσχέδιο και ζήτησε ονομαστική ψηφοφορία για δύο επίμαχα άρθρα.
Και τι συνέβη τελικά; Οι κ. Γιαννάκου και Κεφαλογιάννη καταψήφισαν κατά τα προαναγγελθέντα και αναμενόμενα και ο ΣΥΡΙΖΑ… αποχώρησε.
Αν αυτό είναι δείγμα πολιτικής αντίληψης και στρατηγικής (που είναι), φανερώνει πολλά. Και δικαιώνει όσους επιμένουν ότι πολύ στα σοβαρά έχουν πάρει κάποιοι τον Αλέξη και την παρέα του…
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr