Από τη μία βλέπουν όλοι ότι δεν τηρείται επί της ουσίας κανένα μέτρο και ό,τι είναι καλύτερο να ανοίγει κάποια δραστηριότητα με κανόνες (βλ. λιανεμπόριο), παρά να επιβάλλεται μία απαγόρευση που δεν λαμβάνεται υπόψη. 

Οι μαζώξεις στις πλατείες προκαλούν πολλά προβλήματα και σε τελική ανάλυση είναι μία πολυδιάστατη υπονόμευση της προσπάθειας ελέγχου της πανδημίας. 

Οι εμβολιασμοί προχωρούν μεν αλλά παρουσιάζουν και προβλήματα λόγω της διεθνούς δυσφήμισης συγκεκριμένων εμβολίων. 

Και σε μερικές ημέρες ανοίγει ο τουρισμός, δηλαδή ανοίγουν στην ουσία όλα. 

Με αυτές τις παραμέτρους, το σενάριο δεν είναι το καλύτερο δυνατό και ο χρόνος απεμπλοκής από την πανδημία, λίγο-πολύ απροσδιόριστος.

Τι κάνει λοιπόν κανείς σε αυτήν την συνθήκη; Μάλλον αλλάζει όσα βλέπει ότι δεν λειτουργούν (βλ. ακόμη και την ίδια την επιτροπή των λοιμωξιολόγων) και ρίχνει το βάρος εκεί που πρέπει (βλ. εντατικοποίηση των εμβολιασμών και στις νεότερες ηλικίες, αφού περισσεύουν εμβόλια που δεν έχουν κάνει οι μεγαλύτεροι, λόγω επιφυλάξεων). 

Το μοντέλο διαχείρισης έχει φτάσει στα όρια του και είναι φανερό καθημερινώς…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr