Η ανατριχιαστική αυτή περιγραφή και απόπειρα νέου ορισμού της Δημοκρατίας (ως «θεσμού» και «εργαλείου επιβολής» και όχι ως πολιτεύματος), θα μπορούσε να έχει ακουστεί πριν από 100 χρόνια από τον Λένιν και τους συντρόφους του.

Όμως ακούστηκε στις 26 Νοεμβρίου του 2017 από τον Αλέξη Τσίπρα σε ένα συνέδριο για τις ανισότητες.

Κι όμως, ο Αλέξης Τσίπρας τον Λένιν είχε στο μυαλό του. Και τον επικαλέστηκε στην ίδια ομιλία.

«Να θυμίσω ότι ο Λένιν τον Ιανουάριο του 1917, εννιά μήνες πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση, μιλώντας σε νέους σοσιαλιστές στην εξορία, είχε εκφράσει τη βεβαιότητα ότι η επανάσταση είναι κάτι το οποίο θα γίνει, σίγουρα θα γίνει, αλλά δυστυχώς η δική του γενιά δεν θα αξιωθεί να τη δει. Και εννέα μήνες μετά βρέθηκε στην Πετρούπολη να έχει καταφέρει με τους συντρόφους του να έχει πάρει την εξουσία».

Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι η παλαιοκομμουνιστική αντίληψη έχει πυρήνες στο Μέγαρο Μαξίμου και εκφράζεται πλέον στις ομιλίες του Πρωθυπουργού. Αν ο ίδιος έχει συναίσθηση του τι διαβάζει, θα όφειλε να είναι πιο προσεκτικός.

Αλλά ας μην είμαστε και τόσο βέβαιοι ότι δεν τα εννοεί.

Μπορεί όντως στο μυαλό του να κυριαρχεί η έννοια της «δημοκρατικής επιβολής».

Είτε των πολλών, είτε των λίγων, όπως έχει αποδείξει...