Φτάνοντας αργά στο αεροδρόμιο Λεονάρντο Ντα Βίντσι της Ρώμης κατευθύνθηκα προς το σταθμό του τρένου. Ανάμεσα στα τέρμιναλ 2 και 3. Στην έκδοση των εισιτηρίων ένας ευγενικός υπάλληλος ζήτησε να μάθει σε ποιό ξενοδοχείο θα έμενα για να μου πει σε ποιά στάση θα κατέβω.

Μόλις του είπα, είχε μία καλή πρόταση για μένα - όπως μου επεσήμανε. Αντί να δώσουμε 14€ το άτομο - εγώ και οι 3 συνεργάτες μου - να δώσουμε από 17€ και να πάμε με ένα πουλμανάκι που θα έφευγε από τον σταθμό σε 15 λεπτά. Πλήρωσα, πήρα ένα χειρόγραφο σημείωμα αντί για απόδειξη - "θα σου βάλω 70€" είπε ο ανοιχτοχέρης - και περιμέναμε.

Στο 20λεπτο ήρθε ο οδηγός, "come with me", και πήγαμε στο πάρκινγκ. Εμείς οι τέσσερις, άλλες τέσσερις ασιάτισσες και ένας κύριος - που αυτός, άγνωστο γιατί, πλήρωσε 22€ - μπήκαμε σε ένα άσπρο βαν και σε μία ώρα φτάσαμε στο κέντρο της Ρώμης. (ήταν σαν να ταξίδευα σε σέϊκερ ακούγοντας ποπ ιταλικά)... Μας μοίρασε στα ξενοδοχεία και μας καληνύχτισε. 

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί έχω βαρεθεί τα στερεότυπα για τους "απατεώνες Έλληνες". Στη Γερμανία πριν λίγα χρόνια με είχε "κλέψει" ένας ταξιτζής. Και στο Παρίσι είχα τσακωθεί με ένα εστιάτορα που δεν ήθελε με τίποτα να μου δώσει απόδειξη.

 Και στο Άμστερνταμ πάλι, όταν είχα πάει για τους Πρωταγωνιστές, δεν μπορούσα να σταυρώσω απόδειξη. Δεν είναι λοιπόν μόνο οι πονηροί του Νότου (κ.Νταϊσελμπλουμ). 

Καληνύχτα από τη Ρώμη που σε λίγες ώρες αρχίζουν οι εορτασμοί για τα 60 χρόνια από την ίδρυση της ΕΕ.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr