Ο ίδιος έλεγε οτι θα τον κρίνει η Ιστορία. Σίγουρα θα τον κρίνει η Ιστορία, αλλά δυστυχώς δεν δόθηκε στους πολίτες της Κούβας η ευκαιρία να τον κρίνουν και εκείνοι διότι ποτέ δεν έγιναν ελεύθερες, πραγματικές εκλογές από τότε που ανέβηκε στην εξουσία. Ο Φιντελ Κάστρο ώς γνήσιος επαναστάτης θεωρούσε οτι η επανάσταση είναι διαρκής. Και για αυτό δεν έβγαλε ποτέ τη στρατιωτική στολή του. Αν την έβγαζε θα σήμαινε οτι η επανάσταση τελείωσε οπότε θα έπρεπε να περάσει στη Δημοκρατία. Ο ίδιος θεωρούσε οτι αυτό που έχει φτιάξει στην Κούβα είναι η πραγματική Δημοκρατία, ότι μιλούσε εκ μέρους ολόκληρου του λαού του. 

Παρέδωσε τη χώρα φεύγοντας, στον αδερφό του Ραούλ, ο οποίος ούτως ή άλλως τη διοικεί εδώ και δέκα χρόνια, όσο ο γηρασμένος και άρρωστος Φιντελ δεν μπορούσε πια να ασκεί τη διοίκηση. Όμως δεν είναι η ίδια χώρα. Η Κούβα έχει αρχίσει να ανοίγει, οι Ρόλινγκ Στόουνς έδωσαν συναυλία στην Αβάνα και ο Ομπάμα είναι ο πρώτος Αμερικανός Πρόεδρος που πάτησε το πόδι τους στην Κούβα επί Φιντέλ. Που θα πάει η χώρα από εδώ και πέρα δεν ξέρουμε, αλλά μάλλον το άνοιγμα θα συνεχιστεί και η Κούβα θα ενσωματωθεί σε αυτό που λέμε “Δυτικό κόσμο”. Ο Κάστρο θα μείνει μια ανάμνηση, όπως έμεινε ο άλλος μεγάλος επαναστάτης ο Τσέ Γκεβάρα, δεν είναι σίγουρο οτι η φιγούρα του θα κοσμεί μπλουζάκια όπως του Τσέ, αλλά σίγουρα δεν θα ξεχαστεί τόσο εύκολα όπως άλλοι επαναστάτες και δικτάτορες σαν τον Μουαμάρ Καντάφι.

Ο Κάστρο, είτε τον συμπαθεί κανείς είτε τον μισεί, είναι ειδική περίπτωση. Μοναδική προσωπικότητα. Και αυτό όπως και να το κάνουμε έχει μια αξία τέτοια που δεν μπορεί να κρίνεται ούτε εύκολα, ούτε επιπόλαια.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr