Το παιχνίδι είχε θεαματικές ανατροπές και κλιμακούμενη αγωνία μέχρι λίγο πριν το τέλος και στήθηκε πάνω στον καμβά της αναμέτρησης των στερεοτύπων: ο μαθητής, Δημήτρης Ιτούδης της ρωσικής ομάδας απέναντι στον κορυφαίο Ευρωπαίο κι έναν από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο και δάσκαλό του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Έτυχε στο τέλος να κερδίσει ο σεμνός μαθητής που αναγνώρισε γενναιόδωρα στις δηλώσεις του, ότι χρωστά αυτό το επίτευγμα στη θητεία του πλάϊ στον Ομπράντοβιτς, στο πλευρό του οποίου στον Παναθηναϊκό, γεύθηκαν και μας χάρισαν- εννοώ στους φιλάθλους, που δεν είμαστε καν ΠΑΟ, όχι στο καφριλίκι- στιγμές μεγάλης συλλογικής συγκίνησης.

Όλοι χάρηκαν γι΄ αυτόν τον άξιο Έλληνα που σε δύσκολες στιγμές ξανάβαλε έστω έμμεσα τη χώρα μας στο κάδρο, δείχνοντας πόσο καλά μπορεί να τα πάει η Ελλάδα που δουλεύει.

Όλοι χάρηκαν εκτός από τον «φαρμακωμένο» σχολιαστή του αγώνα, που ξέχασε τελείως την αποστολή του και δεν άφησε, με εκνευριστικό τρόπο συνήθως, καμία αμφιβολία για τις προτιμήσεις του στην ομάδα της Τουρκίας.

Προφανώς και δεν είναι θέμα εθνικό. Αστείο και να λέγεται. Αφορά στην τήρηση των επαγγελματικών κανόνων, με κάποια αμεροληψία αδερφέ, για να μην αναγκαζόμαστε να βλέπουμε τέτοια συγκλονιστικά παιχνίδια με τον ήχο της τηλεόρασης στο «μουγκό»…

Γ.Η.Χ

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr