Ο Προυπολογισμός του 2016 για ένα πράγμα πείθει ακόμη και τους πλέον αισόδοξους. Ότι αναπτυξη πρίν το τέλος του 2016 δεν θα δούμε, αντίθετα θα δούμε το βάθος της ύφεσης και θα ελπίζουμε οτι θα είναι ο πάτος του βαρελιού (αν καταφέρουμε και εφαρμόσουμε το Μνημόνιο και δεν αρχίσουμε πάλι τις καθυστερήσεις). Η ανάπτυξη αν έλεθει θα έρλεθει από τα κονδύλια της ευρωπαικής Ένωσης, αν καταφέρουμε να τα απορροφήσουμε και εκεί τελειώνει ο ρόλος του Δημοσίου και η συνεισφορά του στην ανάπτυξη της οικονομίας. Για να πάμε παραπάνω έχουμε ένα μόνο άμεσο τρόπο. Την αύξηση του τουριστικού εισοδήματος. τα υπόλοιπα, δηλαδή η αύξηση των επενδύσεων ελληνικών και ξένων απαιτούν εμπιστοσύνη, σταθερότητα και χρόνο και κενάνα από τα τρία δεν διαθέτουμε αυτή τη στιγμή και είναι αβέβαιον αν θα τα αποκτήσουμε στο κοντινό μελλον. Η ανάπτυξη του τουρισμού και η διάχυση του τουριστικού προιόντος σε ολόκληρη τη χώρα και σε όλες τις εποχές του έτους, είναι εφικτή λόγω κλίματος, φυσικής ομορφιάς και ιστορίας. Την εμποδίζουν οι κακές νοοτροπίες και η έλλειψη κοσμοπολιτισμού. Αυτά μπορεί η ανάγκη να τα αλλάξει. Και από αυτή την κρίση τελικά, αν επιβιώσουμε, αυτό που θα μείνει θα είναι ακριβώς η αλλαγή νοοτροπίας η οποία θα επιτευχθεί από την μεγάλη ανάγκη και από τις δυσκολίες της κρίσης.