Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση ανεβάζει καθημερινώς τους τόνους εναντίον του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Στουρνάρα καταδεικνύει τουλάχιστον δύο πράγματα: το Μέγαρο Μαξίμου έχει αποφασίσει ότι όποια κι αν είναι η εξέλιξη, θέλει έναν δικό της άνθρωπο στο τιμόνι της Κεντρικής Τράπεζας εν όψει κατακλυσμιαίων εξελίξεων, ανοίγει μέτωπο με τον τελευταίο «μνημονιακό» που κατέχει νευραλγική θέση για λόγους (και) πολιτικού συμβολισμού. Αυτό όμως που ίσως δεν κατανοούν στον βαθμό που ίσως θα όφειλαν οι κεντρικοί εγκέφαλοι της κυβέρνησης, είναι το εξής: ότι ο «πόλεμος» κατά του κεντρικού τραπεζίτη και η ενδεχόμενη απομάκρυνσή του, θα τον καταστήσουν αυτομάτως πολιτικό παράγοντα, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ένας δυνάμει ηγέτης του φιλοευρωπαϊκού μπλοκ, εφόσον η πολιτική αντιπαράθεση αποκτήσει τέτοια χαρακτηριστικά.