Πέραν των στοιχείων για τη δημογραφική συρρίκνωση που δημιουργούν ανησυχίες στο μακροοικονομικό επίπεδο, στο κοινωνικό επίπεδο συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία για τα Ελληνόπουλα που περνούν την κρισιμότερη ηλικία τους στην Ελλάδα της κρίσης: Συγκεκριμένα, στα 439.000 ανέρχονται τα ανήλικα παιδιά που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας στα αντίστοιχα φτωχά νοικοκυριά που αποτελούν το 20,1% του συνόλου. 

 

Από αυτά τα παιδιά,το 21,6% είναι οικονομικά αδύναμα για διατροφή με κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, το 37,1% δεν έχει ικανοποιητική θέρμανση, το 27,8% έχει υγρασία στους τοίχους ή σάπια κουφώματα και το 23,2% περιβαλλοντικό πρόβλημα (από βιομηχανίες και κυκλοφορία αυτοκινήτων).

Το 46,7% των ανηλίκων σε φτωχά νοικοκυριά αντιμετωπίζουν στενότητα χώρου στην κατοικία τους. Το ποσοστό εκτινάσσεται στο 51,6% στις ηλικίες 6-11 ετών.

 

Αναφορικά με το σκληρό φαινόμενο της παιδικής εργασίας, παρόλο που οι επίσημοι δείκτες "καλλωπίζουν" το πρόβλημα, λαμβάνοντας όμως υπόψη τον αριθμό της σχολικής διαρροής σε συνάρτηση με τις εκτιμήσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ότι 70% των μαθητών που διακόπτουν το σχολείο εισέρχονται στην αγορά εργασίας, ο Συνήγορος του Παιδιού υπολογίζει ότι στην πραγματικότητα οι ανήλικοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 100.000.

 

Στα φτωχά παιδιά, σημειώνει η έκθεση, οι πιθανότητες να εκδηλωθούν προβλήματα υγείας είναι περισσότερες και συγκριτικά προς τα μη φτωχά είναι δυνατό να εμφανίσουν μεγαλύτερες υστερήσεις στην νοητική και κοινωνικο-συναισθηματική ανάπτυξη, ιδιαίτερα όταν η φτώχεια είναι μακροχρόνια.

 

Που πήγαν τα λεφτά για τις κοινωνικές δαπάνες...

 

Η αποτελεσματικότητα των δαπανών για τη κοινωνική προστασία στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του αποκλεισμού δεν είναι ικανοποιητική, αναφέρει η έκθεση βάσει στοιχείων για τα τελευταία 15 χρόνια.

 

Ενώ οι δαπάνες αυξάνονταν (15% τα τελευταία 15 χρόνια), το ποσοστό των Ελλήνων που ζούσαν κάτω από το όριο φτώχειας παρέμεινε σταθερό. Η κύρια ομάδα που επωφελείται, ως ένα βαθμό, από τις κοινωνικές μεταβιβάσεις είναι τα άτομα ηλικίας 65 χρονών και άνω. Η κατανομή των δαπανών για τη κοινωνική προστασία επικεντρώνεται στις συντάξεις και τα επιδόματα ασθενείας, που καταλαμβάνουν το 70% του συνόλου.

 

Ενώ οι συνολικές κοινωνικές μεταβιβάσεις στο διάστημα 2000 με 2009 αυξήθηκαν κατά 4,6 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, για την οικογένεια-παιδιά παρέμειναν σταθερές.

Ο κίνδυνος της φτώχειας στην παιδική ηλικία μειώνεται μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (συντάξεις, επιδόματα) από 29,1% σε 23% μόνο, όταν στην Ευρώπη μειώνεται από 37,1% σε 20,5%.

Ενώ οι δαπάνες για κοινωνική προστασία αυξήθηκαν από 22,7% του ΑΕΠ το 2000 σε 27,3% το 2009 (Eurostat) οι δαπάνες για την οικογένεια και το παιδί έμειναν σταθερές από 1,7% σε 1,8% του ΑΕΠ.

Το 70,5% των δαπανών κοινωνικής προστασίας πηγαίνει στο γήρας και τις ασθένειες, ενώ στην οικογένεια-παιδιά πηγαίνει μόνο το 6,7%.

Οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένου του διοικητικού κόστους είναι 27,97%, ενώ στην Ευρώπη 30,19%. Πρώτη η Γαλλία 33,06%, ακολουθεί η Ολλανδία 31,6%. Τελευταίες η Εσθονία 19,19% και Σλοβακία 18,81%.

 

Οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας για οικογένεια-παιδιά στην Ελλάδα είναι 1,8%. Στην ΕΕ είναι 2,3% με καλύτερο το Λουξεμβούργο 4% και χειρότερες την Ιταλία, Ολλανδία 1,4% και 1,3% αντίστοιχα.

 

Οι κατά κεφαλήν δαπάνες κοινωνικής προστασίας το 2009 για οικογένεια-παιδιά στην Ελλάδα ήταν (σε τιμές 2000) 302ευρώ, στην ΕΕ 477ευρώ, στο Λουξεμβούργο (καλύτερη θέση) 2.532ευρώ και στη Σλοβακία (τελευταία θέση) 137ευρώ.

 

Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στα παιδιά

 

Οι επιπτώσεις δεν έχουν αποτυπωθεί στους κοινωνικούς δείκτες των στατιστικών αρχών. Οι κατεξοχήν κοινωνικές ομάδες που πλήττονται άμεσα από τις οικονομικές διακυμάνσεις είναι οι πλέον ευάλωτες: φτωχοί, κοινωνικά αποκλεισμένοι, μετανάστες, μονογονεϊκές οικογένειες. Η ανεργία, οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες φορολογικές επιβαρύνσεις των νοικοκυριών, πιέζει προς καθοδικές οικονομικές-κοινωνικές τροχιές και τα μεσαία στρώματα, ακόμα περισσότερο νοικοκυριά που είναι εκτεθειμένα σε δάνεια και λοιπές πιστώσεις. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια θα είναι η κοινωνική συνοχή. Στην Ελλάδα, τα κοινωνικά δίκτυα και μάλιστα η οικογένεια, κάλυπταν τις ελλείψεις του ατελούς κράτους πρόνοιας και αποτελούσαν το ανάχωμα ώστε να προστατευθούν μερικώς τα φτωχά και μη νοικοκυριά από συνθήκες σοβαρής αποστέρησης και κοινωνικού αποκλεισμού. Σύμφωνα με δημοσιεύματα έγκυρων φύλλων εκτιμάται ότι το 2011 σημειώθηκε μείωση των γεννήσεων.

 

Παράλληλα, τα παιδιά στην Ελλάδα ζουν σε ένα περισσότερο βίαιο περιβάλλον. Από το 2008 μέχρι το 2010, η εγκληματικότητα στην χώρα αυξήθηκε πάνω από 40%, ενώ και για το 2011 αναμένεται περαιτέρω αύξηση. Ο σχολικός εκφοβισμός έχει αυξηθεί 74% από 2002 μέχρι το 2010. Ταυτόχρονα, έχει σημειωθεί και αύξηση της εγκληματικότητας ανηλίκων.

 

Το άγχος, το στρες είναι πιθανό να οδηγήσουν στην εκδήλωση ποικίλων ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, επηρεάζοντας όλη την οικογένεια. Αυτές οι συνθήκες ψυχολογικής αστάθειας στην οικογένεια είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε αδιαφορία, παραμέληση ή ακόμα και σε πιο βίαιες αντιδράσεις από την πλευρά των γονέων και να προκληθούν ψυχοσωματικές βλάβες στα παιδιά και αντιδραστικές συμπεριφορές. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα παιδιά θύματα και θύτες σχολικού εκφοβισμού αναφέρουν ότι έχουν συναισθηματική στήριξη από τους γονείς τους σε χαμηλότερο βαθμό από τα άλλα παιδιά. Οι παραπάνω συνθήκες είναι δυνατόν να συμβούν σε φτωχά και μη νοικοκυριά που βρίσκονται αντιμέτωπα με την ανεργία και την μείωση των εισοδημάτων. Είναι, δε, πιθανόν να συμβούν σε κάποιο βαθμό και σε νοικοκυριά τα οποία δεν αντιμετωπίζουν άμεσους κινδύνους, αλλά αντιδρούν μέσα από τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα και το γενικό αίσθημα ανασφάλειας.

 

Τα κρούσματα λιποθυμίας μαθητών από υποσιτισμό που οδήγησαν στην παροχή δωρεάν μικρογευμάτων σε ορισμένα σχολεία, είναι ένα σύμπτωμα των συνθηκών απόλυτης φτώχειας που βιώνουν κάποια παιδιά.

Παιδιά που ανήκουν σε πιο ευάλωτες ομάδες μπορεί να βιώσουν συνθήκες ακραίας φτώχειας.

 

Η ψυχολογική αστάθεια στην οικογένεια επηρεάζει άμεσα την ψυχολογία και συμπεριφορά των παιδιών σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Η ρήξη των κοινωνικών δεσμών μπορεί να αναδείξει ακραίες συνθήκες φτώχειας και αποκλεισμού που θα δοκιμάσουν όλη τη κοινωνία.