Χώρες με υψηλό κόστος εργασίας όπως η Νορβηγία, η Γερμανία, το Βέλγιο και οι ΗΠΑ παρουσιάζουν υψηλή παραγωγικότητα, ενώ χώρες με χαμηλό κόστος εργασίας, παρουσιάζουν χαμηλή παραγωγικότητα όπως η Πολωνία, η Εσθονία, η Λιθουανία και η Ουγγαρία. Μάλιστα χώρες με δείκτη εργατικού κόστους σχεδόν ίδιου με της Ελλάδας, όπως η Ν. Κορέα (36 έναντι 37 της Ελλάδας) έχουν υψηλότερη παραγωγικότητα από εμάς, 72 η Κορέα έναντι μόλις 49 η χώρα μας.

Τα συμπεράσματα αυτά που καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς ότι το κόστος εργασίας είναι ο μοναδικός παράγοντας που επηρεάζει τη παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, όπως υποστηρίζει η τρόικα, προκύπτουν από έρευνα του ινστιτούτου εμπορίου & υπηρεσιών της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), που επικαλείται τα ίδια τα στοιχεία της Eurostat.

Έπεσαν οι μισθοί, δεν αυξήθηκε η παραγωγικότητα...

Σύμφωνα με αυτά, το κόστος εργασίας στην Ελλάδα σε βιομηχανία, κατασκευές και υπηρεσίες μειώθηκε στο πρώτο εννεάμηνο του 2011 κατά 19,5%, χωρίς ωστόσο στο ίδιο διάστημα να αυξηθεί η παραγωγικότητα. Διότι παραμένουν άλυτα δεκάδες διαρθρωτικά προβλήματα που την επηρεάζουν, από τη γραφειοκρατία, τη μηχανοργάνωση και ψηφιοποίηση στο Δημόσιο, μέχρι ένα απλό φορολογικό σύστημα, η πάταξη της φοροδιαφυγής, η βελτίωση των υποδομών, η έγκαιρη απονομή δικαιοσύνης, και η άρση μιας σειράς άλλων στρεβλώσεων. Δεν είναι τυχαίο, συνεχίζει η έρευνα, ότι παρά τη μείωση των μισθών παρατηρείται επίμονος πληθωρισμός, κάτι που προβληματίζει ακόμη και την τρόικα κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα.

«Αν γίνει αποδεκτή η άποψη της τρόικας πως για να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητας της χώρας, πρέπει να μειωθεί το κόστος εργασίας, τότε θα αρκούσε στις ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιταλία) μία μείωση του κόστους εργασίας για να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους», επισημαίνει χαρακτηριστικά η έρευνα των εμπόρων, προσθέτοντας ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Πόσο μάλλον στην Ελλάδα, όπου οι πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, έχουν περιορισμένες δυνατότητες για μειώσεις μισθών.

Αναφορικά με την πρόταση των εμπόρων, για 3ετές πάγωμα μισθών ως το 2014 και μείωση 10% του μη μισθολογικού κόστους με παράλληλη επιβολή «ασφαλιστικού τέλους» 1‰ επί του τζίρου των επιχειρήσεων για να μην καταρρεύσουν τα Ταμεία, θα οδηγήσει -σύμφωνα πάντα με την έρευνα- σε συρρίκνωση κατά 2,5% του κόστους εργασίας, και μείωση κατά 2 δισ. ευρώ της ετήσιας μισθολογικής δαπάνης των επιχειρήσεων, χωρίς να υπολογίζονται οι μειώσεις μισθών τουλάχιστον 15%-20% από τις όλο και περισσότερες επιχειρησιακές συμβάσεις.

Γιώργος Φιντικάκης