«Βραχυπρόθεσμα για τις αγορές δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποια νομικά εργαλεία θα χρησιμοποιήσουν (οι Ευρωπαίοι ηγέτες) ή ποιες διπλωματικές φράσεις θα τεθούν επί τάπητος. Το κρίσιμο σημείο είναι εάν οι ηγέτες καταλήξουν σε κάποια συμφωνία που θα δίνει στον Mario Draghi (τον επικεφαλής της ΕΚΤ) τη δυνατότητα να δράσει» αναφέρει ο Economist επισημαίνοντας πως η αντιμετώπιση της κρίσης εξαρτάται κατά κύριο λόγο από της κινήσεις της ΕΚΤ.

«Έτσι οι ηγέτες έχουν εμπλακεί σε ένα παράδοξο τελετουργικό για να κερδίσουν την εύνοια του προέδρου της ΕΚΤ. Εάν τα κράτη μέλη ταπεινωθούν αρκετά, τότε ίσως ο κ. Draghi να τους χαμογελάσει. Φήμες λένε ότι η κα Merkel δεν θα αντισταθεί σε μεγαλύτερο ρόλο για την ΕΚΤ, αλλά εμμένει ότι δεν θα πρέπει να δανείζει τις κυβερνήσεις πολύ φανερά και πως θα πρέπει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της» αναφέρει ο Economist και συμπληρώνει: «Γαλλία και Γερμανία διαφωνούν σημαντικά ως προς την εμπλοκή της ΕΚΤ στην κρίση. Τώρα συμφωνούν να τηρήσουν σιγή ιχθύος, όσο λιγότερα λένε, τόσο καλύτερα. Εάν όμως, πράγματι ο κ. Draghi αποφασίσει να παρέμβει, τότε θα πρέπει να το κάνει ανεξάρτητα και όχι υπό καθεστώς εξαναγκασμού»

«Υπάρχει όμως, κάτι αντιφατικό ως προς την εμμονή να διατηρηθεί η ακεραιότητα του κ. Draghi από την επίγεια πολιτική με το επιχείρημα ότι πρέπει να ασχολείται μόνο με τον επουράνιο μυστικισμό της νομισματικής πολιτικής. Εάν είναι έτσι, τότε γιατί ο ίδιος, όπως και ο προκάτοχός του ο κ. Jean Claude Trichet, μετέχουν στις ευρωπαϊκές συνόδους, όπου διαπράττονται οι πιο άσχημες πολιτικές συνουσίες; Είναι σαν να έρχεται ο Πάπας να κηρύξει σε μπορδέλο» καταλήγει το βρετανικό περιοδικό.