Η Credit Suisse θεωρεί ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι θέμα χρόνου. Ακόμη και αν το roll over των ελληνικών ομολόγων προχωρήσει, ακόμη και αν εκταμιευτεί η έκτη δόση από την ΕΕ και το ΔΝΤ, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το δεύτερο πακέτο στήριξης της ελληνικής οικονομίας, το οποίο αποφασίστηκε στις 21 Ιουλίου, θα τεθεί σε εφαρμογή.

Σύμφωνα με την έκθεση το κόστος για την Ελλάδα από ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ, είναι στο 10%-20% του ΑΕΠ. «Η Ιταλία και η Ισπανία δεν κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν κατά την άποψή μας. Θεωρούμε ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει από το ευρώ μέχρι να φτιαχτεί το δίχτυ προστασίας για την υπόλοιπη περιφέρεια. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος κατά την άποψή μας θα είναι εάν η Ιταλία αποφασίσει να εγκαταλείψει το ευρώ».

Σε περίπτωση που η Ιταλία επιλέξει την έξοδο από το ευρώ τότε το κόστος θα ξεπεράσει το 1,08 τρις. ευρώ. Οι τράπεζες στην περιφέρεια θα υποφέρουν τα μέγιστα, ενώ αν εξαιρέσει κανείς τις ιταλικές τράπεζες οι ζημίες για τις υπόλοιπες της ευρωπαϊκής περιφέρειας θα ξεπεράσουν τα 630 δις. ευρώ. Ακόμη και οι ισχυρότερες τράπεζες της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Αυστρίας και του Λουξεμβούργου εκτιμάται ότι θα έχουν ζημίες που θα ξεπεράσουν τα 300 δις. ευρώ. Όσο για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Credit Suisse θεωρεί ότι απομειώσεις τουλάχιστον 150 δις. ευρώ θα πρέπει να πραγματοποιηθούν.

Σύμφωνα με τον οίκο, οι πιθανότητες διάσπασης της Ευρωζώνης ανέρχονται για την ώρα στο 10%, ενώ αν υπάρξει υποβάθμιση της αξιολόγησης της Γαλλίας τότε οι πιθανότητες αυτές θα αυξηθούν στο 20%.

Η CS προτείνει:

Α)Να υπάρξει ευρωομόλογο, αλλά θα χρειαστεί αρκετός καιρός για να υπάρξουν οι κατάλληλες συνταγματικές ρυθμίσεις σε ορισμένες χώρες
Β)Να μετατραπεί ο EFSF σε τράπεζα και να αντικαταστήσει σταδιακά τα ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (και εδώ χρειάζεται κοινοβουλευτική έγκριση)
Γ)Η «σιωπηρή λύση», σύμφωνα με την οποία η ΕΚΤ θα συνεχίσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα της περιφέρειας, η οποία και θα αποτελέσει μία de facto μεταφορά κεφαλαίων.
Δ)Αύξηση των κεφαλαίων του EFSF στα 900 δις. ευρώ, με τα 400 δις. ευρώ να λειτουργούν για την ενίσχυση των τραπεζών (όπως το TARP) και 300 δις. ευρώ να χρησιμοποιηθούν για την επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά (αυτή τη λύση υποστηρίζει και η ίδια η CS).