Άλλο ένα χτύπημα έδωσε χθες ο γερμανικός τύπος στην "ανυπόληπτη" ελληνική οικονομία, με την οικονομική Handelsblatt να δημοσιεύει άρθρο με τίτλο «Τι θα συμβεί αν;» στο οποίο περιγράφεται, ένα επιστημονικά ελεγμένο, σύμφωνα με την εφημερίδα, σενάριο για τις συνέπειες που θα επακολουθούσαν αν η Ελλάδα αποχωρούσε από το ευρώ.

Ομάδα οικονομολόγων της εφημερίδας με επικεφαλής τον Dirk Heilmann σκιαγράφησαν το «Worst-Case-Szenario», δηλαδή το χειρότερο δυνατό σενάριο για τη χώρα μας και πώς θα μπορούσε να επέλθει η διάλυση της ευρωζώνης.
Μάλιστα, επιστημονικός συνεργάτης της ομάδας των οικονομολόγων που το επεξεργάστηκαν ήταν ο καθηγητής Clemens Fuest, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Σύμφωνα με το σενάριο αυτό:

-Το Φεβρουάριο του 2012 η κρίση χρέους στην Ελλάδα οξύνεται, οι αντοχές των Ελλήνων για μεταρρυθμίσεις έχουν φθάσει στα όρια τους, η κοινή γνώμη εξεγείρεται και η κυβέρνηση Παπανδρέου πέφτει αφού χάνει την ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή.

- Ο νέος πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει τον Απρίλιο 2012 την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την επαναφορά της δραχμής. Η αλλαγή ευρώ και νέας δραχμής γίνεται στην αρχή 1:1, όλες οι καταθέσεις στις τράπεζες μετατρέπονται στο νέο νόμισμα και η Αθήνα προτείνει την ανταλλαγή των κρατικών ομολόγων στο νέο νόμισμα στο 80% της ονομαστικής τους αξίας. Η κυβέρνηση κρατάει επί τρεις ημέρες κλειστές τις τράπεζες, εξαγγέλλει ελέγχους συναλλάγματος και απαγορεύει την εξαγωγή ευρώ στο εξωτερικό. Τα χρηματιστήρια Φραγκφούρτης και Παρισιού υφίστανται καθίζηση, το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου καταρρέει.

-Τρεις μέρες αργότερα οι ελληνικές τράπεζες δίνουν τα ευρώ με σφραγίδα που λέει «Νέα Δραχμή». Στα ΑΤΜ μπορούν να σηκώσουν οι Έλληνες ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ ανά λογαριασμό. Η αστυνομία στις μεγάλες πόλεις φυλάσσει τράπεζες και δημόσια κτήρια. Οι καταθέτες σε Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία και Ισπανία προσπαθούν να αποσύρουν από τις τράπεζες τις καταθέσεις τους. Οι τράπεζες ανοίγουν για λίγες μόνο ώρες. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων διπλασιάζουν τα κονδύλια του μηχανισμού στήριξης. Η τραπεζική κρίση έχει φθάσει ήδη στην Ευρώπη.

-Τον Ιούνιο 2012 η τραπεζική κρίση οξύνεται ακόμα περισσότερο. Η Πορτογαλία αποχωρεί από την ευρωζώνη. Στην Ισπανία και τη Γαλλία λαμβάνουν χώρα μαζικές διαδηλώσεις κατά των νέων μέτρων λιτότητας που επιβάλει η ευρωζώνη.

-Τον Ιούλιο 2012, ύστερα και από πιέσεις του Προέδρου Ομπάμα, οι Βρυξέλλες αποφασίζουν την καθιέρωση ευρωομολόγων. Οι ΗΠΑ φοβούνται νέα παγκόσμια οικονομική κρίση. Γερμανία και Γαλλία εκδίδουν ευρωομόλογα 100 δις προκειμένου να στηρίξουν την Ισπανία και την Ιταλία. Στη Γερμανία βουλευτές του συνασπισμού παραιτούνται σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καθιέρωση ευρωομολόγων.

-Τέλη του ίδιου μήνα η γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ χάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής, η οποία αρνείται να δεχθεί ευρωομόλογα. Το κόμμα των Φιλελευθέρων αποχωρεί από τον συνασπισμό και η κ. Μέρκελ κυβερνά μέχρι τις επόμενες εκλογές με κυβέρνηση μειοψηφίας με την ανοχή των σοσιαλδημοκρατών. Εντυπωσιακή πτώση του χρηματιστηρίου. Σε Ρώμη, Παρίσι και Μαδρίτη χιλιάδες διαδηλωτές διαμαρτύρονται κατά της Γερμανίας.

-Ένα μήνα αργότερα Μέρκελ και Σαρκοζί αποφασίζουν σε μυστική τους συνάντηση την καθιέρωση του «ευρώ του Βορρά» και καλούν να μετάσχουν Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Φινλανδία, Εσθονία, Αυστρία και Σλοβενία.

-Η γερμανική βουλή εγκρίνει μετά από δύο εβδομάδες τη συμμετοχή της Γερμανίας στο ευρώ του Βορρά και την καθιέρωση κοινής δημοσιονομικής πολιτικής . Στην ευρωζώνη ανήκει τώρα το 1/3 των χωρών της ΕΕ.

-Η αποδεκατισμένη ΕΚΤ αποδεικνύεται ότι δεν είναι πια σε θέση να εξασφαλίσει την νομισματική σταθερότητα. Η τιμή του νέου ευρώ υπερτιμάται σε σχέση με τα νομίσματα των χωρών που έχουν εκδιωχθεί. Τα γερμανικά προϊόντα είναι πανάκριβα και οι καταναλωτές στα κράτη της νοτίου Ευρώπης δεν τα αγοράζουν. Η γερμανικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Στις αγορές επικρατεί χάος και οι ευρωσκεπτικιστές παίρνουν το πάνω χέρι. Με δημοψηφίσματα περιορίζεται η ελεύθερη διακίνηση στην Ευρώπη και η εσωτερική αγορά. Ο πρώην καγκελάριος (Γκέρχαρτ Σρέντερ) υπενθυμίζει ότι ήδη πριν χρόνια προειδοποιούσε ότι αν παραμελήσει κανείς την Ευρώπη, δεν θα απομείνει τελικά στο τέλος τίποτε άλλο από αυτήν εκτός από ένα ιστορικό γεγονός.