«Τις τελευταίες εβδομάδες κυκλοφόρησε μία νοσηρή φήμη», αναφέρει το διευθυντικό στέλεχος της BNP-Paribas Fortis και προειδοποιεί: «Η Ελλάδα θα υπέκυπτε στον πειρασμό να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Αυτό θα ήταν πραγματικά καταστροφικό».

Σύμφωνα με τον οικονομολόγο τραπεζίτη, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, βραχυπρόθεσμα θα ήταν παρακινδυνευμένη, πρώτον διότι η Ελλάδα θα γινόταν διεθνώς παρίας για το χρηματοοικονομικό περιβάλλον και θα υποχρεωνόταν να συνεχίζει να χτυπάει την πόρτα της ευρωπαϊκής βοήθειας ή του ΔΝΤ. Δεύτερον, όπως επισημάνει ο Ντε Κάιζερ, «η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα κατέληγε σε ένα ευρωπαϊκό φαινόμενο, όμοιο με εκείνο της Lehman Brothers».

Ο Ντε Κάιζερ θεωρεί πως η ομοιότητα της κατάστασης του χρηματοοικονομικού τομέα της Ελλάδας με εκείνων της Πορτογαλίας ή της Ιρλανδίας μπορεί να είναι περιορισμένη, αλλά στο μυαλό των χρηματοοικονομικών αγορών, όλα συνδέονται. «Εφόσον μία Ευρωπαϊκή χώρα μπορεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση γιατί οι άλλες να μην τη μιμηθούν ; (…) Πώς η Ευρώπη θα μπορούσε να αρνηθεί τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης του ιρλανδικού ή του πορτογαλικού χρέους, όταν μετά από άρνηση τόσων μηνών για αναδιάρθρωση, τελικά θα ενέδιδε;», διερωτάται ο Ντε Κάιζερ.

Τρίτον, ο Ντε Κάιζερ τονίζει ότι ο ευρωπαϊκός χρηματοοικονομικός τομέας θα θιγόταν από μία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, καθώς θα αποτελούσε ένα επιπλέον χαστούκι για τον τραπεζικό τομέα, ο οποίος βρίσκεται ακόμη σε ανάρρωση. Σημειώνει, επίσης, πως η έκθεση του ελληνικού χρηματοοικονομικού τομέα είναι πολύ μεγάλη και η αναδιάρθρωση θα μπορούσε να αποτελέσει τη χαριστική βολή. «Θα μείωνε τα χρέη της Αθήνας, αλλά ο ελληνικός τραπεζικός τομέας θα αντιμετώπιζε ανυπέρβλητο πρόβλημα», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Τέλος, το διευθυντικό στέλεχος της BNP-Paribas Fortis, τονίζει ότι, γι΄ αυτόν, η λύση θα ήταν ένα μέρος του ελληνικού χρέους να το αναλάβουν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, και αυτό έως το 2012 και ενδεχομένως, πέραν αυτού. Μόνο έτσι, σημειώνει ο Ντε Κάιζερ, η Ελλάδα θα μπορέσει να απορροφήσει το χρέος της με πιο αποδεκτό ρυθμό, να εξυγιάνει τα δημοσιονομικά της και αναδιαρθρώσει τις δομές της. «Είναι αυτονόητο ότι η πίεση της Ευρώπης και του ΔΝΤ δεν πρέπει να χαλαρώσει, ώστε η Ελλάδα να ξαναβάλει τα οικονομικά της σε κατάσταση λειτουργίας. Σε αντίθετη περίπτωση, οι διαμαρτυρίες στη Γερμανία και Φιλανδία θα αυξηθούν. Όμως, η απαίτησή τους για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μπορεί να αποβεί μοιραία», καταλήγει ο Ντε Κάιζερ.