Ο κ. Ρόμπεϊ επισημαίνει μεταξύ άλλων πως η αναδιάρθρωση δεν είναι αναπόφευκτη και πως τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας ενέργειας δεν είναι τόσο σημαντικά όσο τα μειονεκτήματα. Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος δεν δίνει σε αυτή τη χώρα καθόλου χρόνο. Πέρσι το Μάιο, μόλις η Ελλάδα είχε καταρτίσει ένα πρόγραμμα εξυγίανσης, οι πάντες ήδη μιλούσαν για τη μη βιωσιμότητα του χρέους. Στο Βέλγιο είχε δοθεί, τη δεκαετία του '90, ένα διάστημα επτά χρόνων για να μειώσει ένα έλλειμμα της τάξεως του 7,5%. Η Σουηδία είχε λάβει το χρονικό περιθώριο οκτώ χρόνων, στα τέλη της δεκαετίας του '80 και τις αρχές του '90. Πιστεύω ότι το χρέος της Ελλάδας είναι ανεκτό, αν της δοθεί αρκετός χρόνος για το αντιμετωπίσει. Στην πραγματικότητα, οι αγορές θα έπρεπε να το λάβουν αυτό υπόψη, καθώς δεν ισχύει ότι οι Έλληνες αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Όχι μόνο κάνουν δραστική εξυγίανση, αλλά, κυρίως, προωθούν ιδιωτικοποιήσεις αξίας 50 δις ευρώ. Για μια τόσο μικρή χώρα, αυτό είναι γιγαντιαίο.
Σε ερώτηση για το αν ήταν όμως καλύτερα οι δανειστές να ξέγραφαν ένα μέρος των απαιτήσεών τους, ώστε να δώσουν στην Ελλάδα μια προοπτική, ο βαν Ρόμπει ανέφερε ότι τα πλεονεκτήματα μιας αναδιάρθρωσης δεν είναι τόσο σημαντικά όσο τα μειονεκτήματα. Πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι μιλούν υπερβολικά πολύ και με επιπολαιότητα για το θέμα αυτό. Θα επρόκειτο για πραγματική περιπέτεια.
Το ιδανικότερο θα ήταν να μπορούσε να επιμηκυνθεί χρονικά η εξυγίανση. Αλλά αυτό δε γίνεται για την Ελλάδα. Το ελληνικό πρόβλημα ήρθε στο φως μετά τη στατιστική απάτη, λόγω της οποίας ξέσπασε μια πραγματική κρίση εμπιστοσύνης. Δεν υπήρχε, λοιπόν, πραγματικά, καμία άλλη επιλογή. Μια αξιόπιστη εξυγίανση μπορεί να αποκαταστήσει πράγματι το ίδιο γρήγορα την εμπιστοσύνη του καταναλωτή, αν και είναι αλήθεια ότι η χώρα θα πρέπει πρώτα να διέλθει μια δύσκολη περίοδο. Αυτό το έχουμε ζήσει και εμείς στο Βέλγιο.
Τέλος, ο πρόεδρος της ΕΕ επανέλαβε ότι πρόκειται για δάνεια, όχι δώρα. Ακόμη περισσότερο: ο βέλγος φορολογούμενος θα έχει όφελος από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα εκτός του μηχανισμού στήριξης. Το επιτόκιο για αυτά τα χρήματα είναι υψηλότερο από εκείνο των δανείων που πρέπει να λάβουν τα κράτη-μέλη για να χρηματοδοτήσουν το μηχανισμό στήριξης.