Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal, η Allianz, που είναι ταυτόχρονα και από τους μεγαλύτερους επενδυτές στην Ευρώπη με συνολικά διαχειριζόμενα κεφάλαια ύψους 1,5 τρις. ευρώ, θεωρεί ότι με τη σύσταση ενός τέτοιου οργανισμού θα μειωθεί το κόστος δανεισμού για τις χώρες και θα διευκολυνθεί ο υπολογισμός του κινδύνου για τους επενδυτές κρατικών τίτλων. Αυτό, με τη σειρά του, θα περιορίσει τον κίνδυνο χρεοκοπιών και έτσι θα αποφευχθεί μία μελλοντική τραπεζική κρίση, αφού οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι κάτοχοι κρατικού χρέους. Ειδικότερα, η πρόταση της Allianz αναφέρει ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας η ζημιά για τις τράπεζες και τους άλλους επενδυτές κρατικών ομολόγων θα περιορίζεται στο 10% της επένδυσής τους.

«Αυτό είναι κάτι που μπορεί να λύσει τα χέρια μου ως επενδυτή, επειδή θα γνωρίζω ότι η μέγιστη ζημιά μου θα είναι 10%», δήλωσε σε συνέντευξη που έδωσε ο οικονομικός διευθυντής του γερμανικού ασφαλιστικού κολοσσού κ. Πάουλ Αχλάιτνερ, προσθέτοντας: «Θα μπορώ να τιμολογώ αντίστοιχα, δηλαδή οι απαιτήσεις μου όσον αφορά το επιτόκιο θα είναι πιο ορθολογικές και επομένως πιο ανεκτές για τον εκδότη των ομολόγων».

Ο κ. Αχλάιτνερ παρουσίασε πρόσφατα την ιδέα αυτή στην πολιτική ηγεσία στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες και ο ίδιος λέει ότι οι συνομιλητές του την άκουσαν με προσοχή αλλά δεν δεσμεύθηκαν. Οι ιδιωτικές εταιρίες δεν μπορούν να αναλάβουν την ασφάλιση των κρατικών ομολόγων, λόγω των τεράστιων ποσών που απαιτούνται, και επομένως η μόνη δυνατότητα είναι ένας οργανισμός που θα χρηματοδοτείται από την ΕΕ, υποστηρίζει.

Ωστόσο, η πρόταση αναμένεται να είναι αμφιλεγόμενη σε χώρες, όπως η Γερμανία, όπου υπάρχει ισχυρή αντίδραση του κοινού στην προσφορά οικονομικής βοήθειας σε χώρες με υψηλά χρέη, σημειώνει η εφημερίδα.

Σύμφωνα με τον κ. Αλχάιτνερ, οι ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ένα μέρος από τα 500 δις. ευρώ που προβλέπονται για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθεροποίησης για να δημιουργήσουν το κεφάλαιο του ασφαλιστικού οργανισμού. Οι χώρες που θα προχωρούν στην έκδοση ομολόγων, θα πρέπει να πληρώνουν ένα ασφάλιστρο στον οργανισμό, το οποίο θα βασίζεται στην αξιολόγηση του πιστωτικού κινδύνου τους. Τα ασφάλιστρα θα αποτελούν έσοδα του οργανισμού, τα οποία θα χρησιμοποιούνται στην περίπτωση χρεοκοπίας.