Προφανώς, οι περιπτώσεις των άλλοτε υγιέστατων και ταχέως αναπτυσσόμενων σε διεθνή κλίμακα εταιρειών Μ. Ι. Μαΐλλης και Καρδασιλάρης, για τη διάσωση των οποίων οι πιστώτριες Τράπεζες αναγκάστηκαν πρόσφατα να αποκτήσουν μεγάλο μέρος του μετοχικού κεφαλαίου τους κεφαλαιοποιώντας οφειλές, ώστε να μην καταρρεύσουν, δεν θα είναι οι μοναδικές. Μεγάλα και μέχρι πριν από λίγα χρόνια ισχυρά ονόματα της ελληνικής βιομηχανίας "πιέζουν" τις Τράπεζες να αποδεχθούν κεφαλαιοποίηση οφειλών τους, ακόμη και να αναλάβουν την πλειονότητα του μετοχικού κεφαλαίου τους, καθώς αδυνατούν να εξασφαλίσουν την αναχρηματοδότηση του δανεισμού τους. Ανάμεσά τους, επιχειρήσεις οι οποίες τα προηγούμενα χρόνια ως το ξέσπασμα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008 αναπτύσσονταν διεθνώς με ταχείς ρυθμούς, αυξάνοντας σημαντικά την εξάρτησή τους από δανειακά κεφάλαια.

"Εξετάζουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά και προσπαθούμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας να δώσουμε την καταλληλότερη λύση, εξηγώντας ότι δεν είναι πολιτική μας η είσοδος στο μετοχικό κεφάλαιο", αναφέρει ο αξιωματούχος Τράπεζας, που είναι επιφορτισμένος με την αντιμετώπιση των χρηματοδοτικών προβλημάτων μεγάλων επιχειρήσεων και επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του. Δεν αποκλείει ότι αν κριθεί απαραίτητη η κεφαλαιοποίηση οφειλών μιας επιχείρησης, όπως έγινε στις περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν, αυτό θα ξαναγίνει, αλλά "προκρίνονται άλλοι μηχανισμοί, άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία", ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο των απόλυτα εξαρτημένων και διοικούμενων από τις Τράπεζες και το κράτος προβληματικών επιχειρήσεων των δεκαετιών του 1980 και του 1990, οι οποίες άλλωστε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τελικά την κατάρρευση.
"Όταν αναγκάζεσαι από τα πράγματα, όταν δεν προκύπτει άλλη βιώσιμη λύση, θα το κάνεις, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που επιθυμούμε", συμπληρώνει.

100 μεγάλες επιχειρήσεις ζητούν κεφαλαιοποίηση των χρεών τους

Παρ' όλο που αρνείται να μιλήσει για συγκεκριμένο αριθμό, πληροφορίες αναφέρουν ότι ξεπερνούν τις 100 οι βιομηχανίες μεσαίου και μεγάλου μεγέθους που θέτουν ζήτημα αναδιάρθρωσης της κεφαλαιακής τους δομής με τη συμμετοχή των Τραπεζών, διαβεβαιώνοντας ότι συν τω χρόνω θα μπορέσουν να τις αποζημιώσουν ανακτώντας τις μετοχές. Αν ως τώρα τα μεγάλα "λουκέτα" είχαν αποφευχθεί, φαίνεται ότι οι αντοχές πολλών επιχειρήσεων, ιδίως όσων απευθύνονται κατά βάση στην εγχώρια αγορά, εξαντλούνται. "Καλούμε τους επιχειρηματίες να στηρίξουν τις επιχειρήσεις τους επανεπενδύοντας σε αυτές ένα τμήμα των κεφαλαίων που είχαν κερδίσει στους καλούς καιρούς", εξηγεί ο αξιωματούχος της Τράπεζας, τονίζοντας ότι αυτό αποτελεί προϋπόθεση για τη συμμετοχή μιας Τράπεζας, σε "ακραίες περιπτώσεις", στο μετοχικό κεφάλαιο και στο κόστος διάσωσης μιας επιχείρησης που θα μπορούσε υπό διαφορετικές συνθήκες να είναι βιώσιμη.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, οι Τράπεζες εξετάζουν με διαφορετικό πρίσμα και ευνοϊκότερα τα αιτήματα των βιομηχανιών που αναπτύσσουν έντονη εξαγωγική δραστηριότητα και, επομένως, "έχουν περισσότερες δυνατότητες να αναπτυχθούν και να εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους", απ' ό,τι τα ανάλογα αιτήματα επιχειρήσεων που δεν είναι εξωστρεφείς και κατά συνέπεια εξαρτώνται καθοριστικά από τη συρρικνούμενη ελληνική αγορά.
Η νέα γενιά προβληματικών της ελληνικής βιομηχανίας "είναι απότοκος αφενός της χρηματοπιστωτικής κρίσης των ετών 2008-2009 και, αφετέρου, της εγχώριας δημοσιονομικής κρίσης και της ύφεσης που ακολούθησε", προσθέτει, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η αντιμετώπιση του φαινομένου εξελίσσεται σε δεινή δοκιμασία και για το χειμαζόμενο πιστωτικό σύστημα.