Σύμφωνα με την μελέτη δεδομένου ότι η παραγωγή μας δεν είναι δυνατό να αυξηθεί και δεδομένου ότι οι εξαγωγές πραγματοποιούνται σε χύμα μορφή, ο στόχος μας αναγκαστικά είναι όχι να αυξήσουμε τις εξαγωγές αλλά να μεταβάλουμε τους όρους εμπορίας του προϊόντος έτσι ώστε να αυξηθούν όσο γίνεται περισσότερο τα έσοδα από την διάθεσή του στις ξένες αγορές. Αυτό σημαίνει υποστηρίζει η μελέτη να το εξάγουμε σε επώνυμη συσκευασία στις ξένες αγορές με τρόπο που να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα και σταθερή παρουσία ώστε να απολαμβάνει υψηλότερες τιμές. Εδώ επομένως χρειάζεται μεγαλύτερη γνώση των διεθνών αγορών και μεγαλύτερη χρήση των εργαλείων μάρκετινγκ κάτι στο οποίο φιλοδοξεί να συνδράμει και η παρούσα εργασία.

Στον τομέα του ανταγωνισμού φαίνεται ότι η Ιταλία έχει ξεκινήσει να χάνει έδαφος από την Ισπανία που διαθέτει την μεγαλύτερη παραγωγή παγκοσμίως. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται αφενός στην απότομη αύξηση  της ισπανικής παραγωγής την προηγούμενη δεκαετία -από 600 χιλ. τόνους  σήμερα ξεπερνά το 1,2 δισ. τόνους- και αφετέρου στην απόκτηση μεγαλύτερης πρόσβασης στα μεγάλα δίκτυα εμπορίας ελαιολάδου στο εξωτερικό.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η τάση αύξησης της παραγωγής σε νέες χώρες εκτός της Ε.Ε. Το φαινόμενο αυτό έχει γίνει ήδη αισθητό και μπορούν να διακριθούν δύο κατηγορίες κρατών που εμφανίζονται στο προσκήνιο.  Η μία κατηγορία αφορά κράτη της Β. Αφρικής και της Ανατολικής Μεσογείου (Αίγυπτο, Τουρκία, Τυνησία, Συρία κ.λπ.) και η άλλη κατηγορία αφορά υπερπόντιες χώρες (Καλιφόρνια, Αυστραλία κ.λπ) που το κλίμα τους ευνοεί την παραγωγή ελαιολάδου. Επίσης θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι προσπάθειες για καλλιέργεια της ελιάς και στις μεγάλες ασιατικές χώρες όπως η Κίνα, το Πακιστάν και ενδεχομένως η Ινδία.

Mε τα δεδομένα αυτά, αναφέρει η μελέτη, η Ελλάδα θα πρέπει να εντείνει την εξαγωγική της προσπάθεια έτσι ώστε να κατακτήσει μεγαλύτερο μέρος των ξένων αγορών περιορίζοντας από την άλλη και τις εξαγωγές χύμα προϊοντος προς την Ιταλία. Η επιτυχής έκβαση αυτής της προσπάθειας θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις τόσο για την αύξηση του εισοδήματος των παραγωγών όσο και των εμπορικών επιχειρήσεων οι οποίες θα στραφούν στην πρακτική που ακολουθούν και οι άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες, της δημιουργίας δηλαδή επωνύμων προϊόντων βασισμένων στα σταθερά ποιοτικά χαρακτηρηστικά και στις ανταγωνιστικές τιμές. 

Ολοκληρώνοντας  θα πρέπει να εκτιμηθεί μεσοπρόθεσμα η πορεία της παραγωγής και της εγχώριας κατανάλωσης καθώς και οι εγχώριες πωλήσεις προς τους τουρίστες που επισκέπτονται την χώρα που παρεπιπτόντως αποτελεί την πιο προσοδοφόρα μορφή εξαγωγής του επώνυμου προϊόντος.