Και στα τρία σενάρια που εξετάζει ο κ.Hathaway, στο πρώτο που αφορά διάσπαση της Ευρωζώνης, το δεύτερο που αφορά αποχώρηση της Ελλάδας από το ενιαίο νόμισμα, και το τρίτο που μιλάει για έξοδο, υποτίμηση και άμεση επανείσοδο της Ελλάδας, οι συνέπειες είναι δραματικές για το μέλλον της Ευρώπης.

Στο πρώτο, ο αναλυτής κάνει λόγο για εξ΄αρχής ψεγάδια στον σχεδιασμό της Ευρωζώνης. «Μπήκαν οι λάθος χώρες και δεν υπήρχε το απαραίτητο πολιτικό πλαίσιο για να αντιμετωπίσει τις ανισορροπίες, την έλλειψη ανάπτυξης και την εσωτερική ακαμψία». Η λύση λοιπόν είναι το σπάσιμό της στα εξ ων συνετέθη; Όχι, απαντά και προσθέτει ότι η λύση είναι να επιδιορθωθεί το πρόβλημα. Ακόμα όμως, προσθέτει, και αν το να επιδιορθωθεί το πρόβλημα είναι η καλύτερη δυνατή λύση, αυτό δεν σημαίνει ότι η ρήξη της ευρωζώνης δεν είναι κάτι που αποκλείεται να συμβεί.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της UBS, μια τέτοια εξέλιξη που θα περιλαμβάνει διασυνοριακές χρεοκοπίες, καταρρέοντα τραπεζικά συστήματα και αυξημένα risk premiums, θα έχει ως αποτέλεσμα ζημιές που θα προσεγγίσουν το 20% του ΑΕΠ των πιστωτριών χωρών και το 40% του ΑΕΠ των αποχωρούντων χωρών.

Στο δεύτερο από τα σενάρια, ο κ. Hataway εξετάζει το αν το μικρό μέγεθος της Ελλάδας επιτρέπει σε κάποιους να σκεφτούν ότι μπορεί αυτή μόνο να φύγει από την Ευρωζώνη. Και πάλι όχι, λέει ο αναλυτής. Τα χρέη του ιδιωτικού τομέα θα εξακολουθήσουν να υφίστανται σε νόμισμα άλλο από τη δραχμή, η οποία θα είναι υποτιμημένη (αλλιώς γιατί να επανέλθει;). Ο Ελληνικός ιδιωτικός τομέας θα ζήσει μεγάλες και κυλιόμενες χρεοκοπίες, καθώς μετά από μια δεκαετία μεγάλων ελλειμμάτων στις τρέχουσες συναλλαγές, οι Έλληνες χρωστούν αρκετά στον υπόλοιπο κόσμο.

Έτσι, τα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα θα καταρρεύσουν μαζί με μεγάλο μέρος του μη χρηματοπιστωτικού τομέα, οι πιστώσεις θα εξανεμιστούν και το αποτέλεσμα θα είναι η ύφεση. Και αυτό δεν είναι όλο. Η αδυναμία της δραχμής θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του εισαγόμενου πληθωρισμού, τη διάβρωση της εγχώριας αγοραστικής δύναμης και θα υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα που θα προέκυπτε από την ονομαστική υποτίμηση.

Ο βασικότερος όμως λόγος για τον οποίο το σενάριο «να φύγει μόνο η Ελλάδα» είναι αφελές και επικίνδυνο, αναφέρει ο κ. Hataway, είναι το ότι είναι σχεδόν βέβαιο πως σε μια τέτοια συγκυρία εκτός ευρωζώνης δεν θα ετίθετο μόνο η Ελλάδα. Όταν μια χώρα της ευρωζώνης βγει από αυτήν, οι κάτοικοι των υπολοίπων ανησυχώντας ότι ίσως η δική τους είναι η επόμενη, θα στείλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, προκαλώντας την πτώση των χρηματοοικονομικών τους κλάδων και των οικονομιών τους.

Το τρίτο σενάριο περιλαμβάνει την έξοδο- αστραπή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, υποτίμηση του νομίσματος και άμεση επανείσοδό της. «Πρόκειται για άλλη μία κακή ιδέα», σημειώνει ο αναλυτής του οίκου. Πέρα από το αν υπάρχει νομικά η δυνατότητα να γίνει κάτι τέτοιο, ο κ. Hataway επισημαίνει ότι η σύλληψη αυτή είναι φύσει ελαττωματική.

Τα κόστη δανεισμού θα αυξηθούν κατακόρυφα και θα μείνουν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, προβλέπει το report- και αυτό γιατί οι πιστωτές που υπέστησαν κουρέματα έχουν «αναμνήσεις». Το μη βιώσιμο κρατικό χρέος θα αντικατασταθεί από μη βιώσιμα ισοτιμιακά risk premiums. Αυτά τα τελευταία δεν θα περιοριστούν βέβαια στη χώρα που θα κάνει την έξοδο- είσοδο, αλλά μέσω «μόλυνσης» θα οδηγήσουν στην απώλεια αξιοπιστίας και στην άνοδο της απόδοσης των ομολόγων.