Ένας άλλος λόγος έχει να κάνει με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το ρυθμό μείωσης των επιτοκίων, ο οποίος χαρακτηρίζεται λιγότερο επιθετικός σε σχέση με αυτόν της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ ή της Κεντρικής Τράπεζας της Αγγλίας, γεγονός για το οποίο η ΕΚΤ έχει δεχτεί αρκετή κριτική.
Υπερβολικά αισιόδοξη θα μπορούσε να αποδειχτεί η άποψη που θέλει για παράδειγμα το οικονομικό μέλλον των ΗΠΑ να είναι πιο λαμπρό από εκείνο της Ευρωζώνης και, κατ επέκταση, η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας να παρουσιαστεί πιο νωρίς και να είναι πιο δυνατή, σημειώνει σε έκθεσή της η BlackRock και συγκεκριμένα των Nigel Bolton, Vincent Devlin και Alister Hibbert, μελών του European Equity Style Diversified Team της BlackRock.
Λιγότερος δανεισμός στον ιδιωτικό τομέα
Είναι αλήθεια ότι, με ιστορικούς όρους, ο πραγματικός ρυθμός αύξησης του αμερικανικού ΑΕΠ ξεπερνά τον αντίστοιχο ρυθμό αύξησης του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, η διαφορά τους όμως είναι μικρότερη από ότι θεωρείται. Τα τελευταία πέντε χρόνια, έως και το 4ο τρίμηνο του 2008, το ΑΕΠ των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 10.1% σε πραγματικούς όρους, έναντι 8.9% του αντίστοιχου ευρωπαϊκού. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η καλύτερη αυτή επίδοση της αμερικανικής οικονομίας συνοδεύτηκε από μία έκρηξη στο δανεισμό του ιδιωτικού τομέα, τη μεγαλύτερη που έχουμε δει ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι καταναλωτές στις ΗΠΑ είχαν τη δυνατότητα να καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό τις δανειακές τους ανάγκες μέσω της στεγαστικής φούσκας, δηλαδή μέσω της όλο και μεγαλύτερης αποτίμησης της ακίνητης περιουσίας τους, με αποτέλεσμα, αυτή τη στιγμή να πασχίζουν να ανταπεξέλθουν στην εξυπηρέτηση των προσωπικών τους δανείων, τα οποία έχουν φτάσει σε σημαντικά υψηλά επίπεδα.
Με δεδομένο ότι στις ΗΠΑ το «ξέφρενο πάρτυ δανείων» των τελευταίων ετών έχει ήδη σταματήσει απότομα, περιορίζοντας σημαντικά την αγοραστική δύναμη των Αμερικανών καταναλωτών, πιστεύουμε ότι η αμερικανική οικονομία ενδέχεται να αναγκαστεί να αναμετρηθεί με μια ύφεση, πολύ πιο επώδυνη σε σχέση με αυτήν της ηπειρωτικής Ευρώπης. Η παρούσα οικονομική κρίση ουσιαστικά ξεκίνησε από ένα ιδιαιτέρως ανησυχητικό σημείο, με το χρέος των αμερικανικών νοικοκυριών ως ποσοστό των εισοδημάτων να φτάνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Σε μια περίοδο 40 ετών, από το 1961 έως το 2001, τα δάνεια των αμερικανικών νοικοκυριών, εκφρασμένα ως ποσοστό του εισοδήματος, αυξήθηκαν κατά 38 εκατοστιαίες μονάδες, από το 63% στο 101%. Στα επόμενα επτά χρόνια, από το 2001 έως το 2008, ο ιδιωτικός δανεισμός στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά άλλες 38 ποσοστιαίες μονάδες, όσο δηλαδή είχε αυξηθεί στη διάρκεια των 40 προηγούμενων ετών. Σαν αποτέλεσμα, τα αμερικανικά νοικοκυριά καταναλώνουν 14% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για την εξυπηρέτηση των δανείων, δηλαδή οι Αμερικανοί καταναλωτές δαπανούν μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων τους για να αποπληρώνουν τα δάνεια τους, από ότι για να αγοράσουν φαγητό. Η αύξηση του δανεισμό των νοικοκυριών στις ΗΠΑ μπορεί να θεωρηθεί ότι αντιστοιχεί στην πρόωρη ικανοποίηση μελλοντικής ζήτησης ή με άλλα λόγια, στην ενίσχυση της ανάπτυξης σήμερα σε βάρος εκείνης του μέλλοντος. Έτσι, πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ ενδέχεται να βρίσκονται τώρα μπροστά σε μια παρατεταμένη περίοδο, η οποία θα χαρακτηρίζεται από ρυθμούς ανάπτυξης χαμηλότερους του αναμενόμενου.
Μικρότερη μόχλευση στις εταιρείες
Εν τω μεταξύ, πιστεύουμε ότι πολλές ευρωπαϊκές εταιρείες δείχνουν να είναι σε σχετικά καλή κατάσταση και ότι θα καταφέρουν να βγουν από την παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση. Με την εξαίρεση των τραπεζών (οι οποίες σαφώς και προσπαθούν σκληρά, όπως ακριβώς και οι αντίστοιχες αμερικανικές, να λύσουν το πρόβλημα των επισφαλών απαιτήσεων και των βεβαρημένων ισολογισμών), οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις τείνουν να έχουν μικρότερη μόχλευση, απ ότι για παράδειγμα οι επιχειρήσεις των ΗΠΑ. Τα τελευταία χρόνια, πολλές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις έχουν μειώσει τα επίπεδα δανεισμού τους, έχουν αυξήσει τα ρευστά τους διαθέσιμα και τη μερισματική τους απόδοση, ενώ έχουν προβεί και σε επαναγορά ιδίω
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr