Μάλιστα, στο φόντο της ήδη συντελεσμένης αποβιομηχάνισης πολλών περιοχών, ειδικά της βόρειας χώρας, περιέγραψε μια εξίσωση με τρεις μεταβλητές, που θα πρέπει να επιλυθεί για να περάσει σε μια φάση θωράκισης της ανταγωνιστικότητάς της. Αυτή η εξίσωση περιλαμβάνει το κόστος χρήματος, την ενέργεια και την έλλειψη εργατικού δυναμικού.
“Η Ελλάδα έχει υψηλό κόστος στο ρεύμα. Έχουμε ζητήσει ένα μοντέλο στήριξης, αλλά ακόμη αναμένουμε τις απαντήσεις. Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης παρουσίασε το σχετικό πλάνο στην ΕΕ, στο τελευταίο Eurogroup και αναμένουμε” σημείωσε η κ. Σαράντη και προσέθεσε ότι η χώρα πρέπει να ακολουθήσει το μοντέλο Γαλλίας και Γερμανίας που στήριξαν το βιομηχανικό τους δυναμικό.
Σε σχέση, ειδικότερα, με το κόστος της ενέργειας, που μάλιστα επιδοτείται στις χώρες αυτές, τόνισε ότι «ένα πρόβλημα που απασχολεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και κατ’ εξοχήν όσους δραστηριοποιούνται στο επιχειρείν, είναι οι υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια ενέργειας τα προηγούμενα χρόνια. Το υψηλό κόστος ενέργειας μπορεί να αντιμετωπιστεί με την εγκατάσταση συστημάτων ΑΠΕ από επιχειρήσεις, την κατάργηση του πλαφόν στα διμερή συμβόλαια των βιομηχανιών με παραγωγούς, την επιτάχυνση της έγκρισης του μηχανισμού κρατικής ενίσχυσης των βιομηχανικών PPAs, την επαναφορά των χρεώσεων ΥΚΩ στα προ κρίσης επίπεδα και την ειδική πρόβλεψη για προστασία των επιχειρήσεων από την πιθανή αύξηση των τιμών».
Σε σχέση με τις άλλες μεταβλητές, η κα Σαράντη τόνισε σε μεγάλο μέρος της ελληνικής περιφέρειας, διαπιστώνονται σημαντικές ελλείψεις, ενώ η κακή ποιότητα των δικτύων, των υποδομών αποτελούν μόνιμο πρόβλημα, προτείνοντας επενδύσεις, ενίσχυση της χωρητικότητας του δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αναβάθμιση των υποδομών internet υψηλών ταχυτήτων κτλ.
Τόνισε, δε, ότι σε μια εποχή με αλλεπάλληλες κρίσεις η διαρκής αβεβαιότητα αποτελεί τη νέα κανονικότητα, “μια και περάσαμε από την υγειονομική κρίση στην ενεργειακή κρίση, από τις πυρκαγιές στις πλημμύρες, ενώ τις δυσάρεστες γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ουκρανία διαδέχθηκαν πρόσφατα αυτές στη Μέση Ανατολή”
“Δυστυχώς, αυτή είναι η σύγχρονη πραγματικότητα και σε αυτή καλείται η ελληνική οικονομία, και κατ᾽ επέκταση η ελληνική βιομηχανία, να την κατανοήσει και να προσαρμοστεί το ταχύτερο δυνατό δημιουργώντας ένα πλαίσιο σταθερότητας και ανάπτυξης” συμπλήρωσε.
Παρέμβαση για την ανάπτυξη
Σε αυτή την κατεύθυνση, ο ΣΒΕ, όπως αναφέρεται, λαμβάνει πάντα ενεργά μέρος στο δημόσιο διάλογο, καταθέτοντας προτάσεις και υλοποιώντας δράσεις για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και την ανάπτυξη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΣΒΕ εκπονεί μελέτες, διοργανώνει σεμινάρια εργασίας, ενημερωτικά και εκπαιδευτικά συνέδρια, με σκοπό να παρέχει γνώση και πληροφορία στα μέλη του. Τα τελευταία δυο χρόνια ο ΣΒΕ εγκαινίασε μια νέα πρωτοβουλία του «ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΣΒΕ» φέρνοντας σε επαφή ανθρώπους του επιχειρείν με ομιλητές επιφανή πρόσωπα της χώρας από τον χώρο της πολιτικής, της τεχνολογίας, της καινοτομίας. Ο ΣΒΕ έχει συμμετοχές και συνεργίες με πολλούς φορείς με στόχο την καλύτερη εκπροσώπηση και την ενίσχυση των συμφερόντων του σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
Προτεραιότητες
Στόχος του ΣΒΕ είναι να βοηθηθούν οι ελληνικές επιχειρήσεις να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες.
Οι προτεραιότητές του Συνδέσμου είναι οι εξής:
*Ψηφιακή επανάσταση στο ελληνικό επιχειρείν.
*Έμπρακτος εκσυγχρονισμός και επένδυση στην καινοτομία.
*Προώθηση της Περιβαλλοντικής ευθύνης και της εταιρικής διακυβέρνησης.
*Ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού μας δίνοντας ίσες ευκαιρίες σε όλες και όλους, χωρίς αγκυλώσεις και προκαταλήψεις.
*Και πάνω απ’ όλα, εξωστρέφεια. Να βοηθηθεί την ελληνική βιομηχανία να αναπτυχθεί κι άλλο, να δυναμώσει κι άλλο, να προσφέρει κι άλλα στην Ελλάδα και το κυριότερο να έχει όλο και περισσότερο το βλέμμα στραμμένο προς τα έξω.
Προτάσεις του ΣΒΕ
Ο ΣΒΕ, όπως αναφέρεται με έμφαση, συμβάλλοντας στον κοινωνικό διάλογο έχει καταθέσει κατά καιρούς και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό προτάσεις που καλύπτουν όλα τα μεγάλα ζητήματα που προβληματίζουν τον χώρο της βιομηχανίας:
Το πρώτο βασικό ζήτημα που απασχολεί το σύνολο της ελληνικής βιομηχανίας -και ιδιαίτερα την περιφέρεια λόγω δημογραφικού- είναι η αδυναμία εξεύρεσης κατάλληλου προσωπικού. Η επίλυση του ζητήματος αυτού μπορεί να συμβάλει στη μείωση της ανεργίας κάτω από 10% έως το 2027, ενώ μπορεί να αποτελέσει όχημα για την αλλαγή των προτύπων απασχόλησης και την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων που πηγάζουν από την ανεργία. Υπάρχουν λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν, όπως η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του «Εθνικού Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης», η ορθή διασύνδεση της τεχνικής εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας με θέσπιση της υποχρεωτικότητας πρακτικής άσκησης, η χρηματοδότηση από φορείς ιδιωτικού τομέα για τεχνική εκπαίδευση, η παροχή ισχυρών κινήτρων για την ανάσχεση του κύματος αστυφιλίας, καθώς και νομοθετικές πρωτοβουλίες ώστε πρόσφυγες και μετανάστες να απασχοληθούν στη βιομηχανία.
Επίσης, με βάση τη διοίκηση του ΣΒΕ, η διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας αποτελεί αδήριτη ανάγκη, ούτως ώστε να επιταχυνθεί η μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Ο στόχος της αύξησης των εξαγωγών στο 60% του ΑΕΠ έως το 2030 εξαρτάται απολύτως από την ενίσχυση της εξωστρέφειας του παραγωγικού συστήματος της χώρας και την παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων. Χρειάζεται όμως, πέρα από την ταχύτατη εξειδίκευση της «Εθνικής Στρατηγικής για τη Βιομηχανία», δημιουργία φιλικού νομοθετικού πλαισίου για τις επενδύσεις και κωδικοποίηση του, ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης και μείωση της φοροδιαφυγής, τονίζεται σχετικά.
Γιώργος Αλεξάκης
