Η επαναφορά της ανασταλείσας στρατιωτικής θητείας θα μπορούσε να αυξήσει τον αριθμό των ενεργών στρατιωτών κατά 195.000. Ταυτόχρονα, θα είχε ως αποτέλεσμα ετήσιες κρατικές δαπάνες ύψους περίπου 3,2 δισ. ευρώ και οικονομικό κόστος 17,1 δισ. ευρώ. Με υψηλότερους μισθούς στρατιωτικής θητείας σε επίπεδο ιδιωτικού τομέα, οι κρατικές δαπάνες θα ήταν υψηλότερες (7,7 δισ. ευρώ), αλλά το οικονομικό κόστος θα ήταν σημαντικά χαμηλότερο (9,4 δισ. ευρώ).

Ο ερευνητής του ifo, Panu Poutvaara, δήλωσε: «Αν και οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε προσωπικό με νέους στρατεύσιμους, θα ήταν πιο ελκυστική η στρατιωτική θητεία εάν υπήρχε αύξηση των μισθών».

Η στρατιωτική θητεία θα καθυστερούσε τη διαθεσιμότητα ενός σημαντικά μεγαλύτερου ποσοστού νέων στην αγορά εργασίας. Δεν θα ήταν σε θέση να αρχίσουν να δημιουργούν ανθρώπινο κεφάλαιο και περιουσιακά στοιχεία παρά μόνο αργότερα, με αποτέλεσμα οικονομικό κόστος. Η πρόσθετη κρατική δαπάνη προκύπτει από τον μηνιαίο καθαρό μισθό των στρατεύσιμων ύψους 1.000 ευρώ για 12 μήνες. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στο 42% του τυπικού μισθού της αγοράς.

Οι υπολογισμοί βασίζονται στην παραδοχή ότι το ένα τέταρτο μιας ηλικιακής ομάδας θα στρατολογηθεί πραγματικά αν επανέλθει η στρατιωτική θητεία. Αυτό συνέβαινε με τον παλαιό κανονισμό. Με υψηλότερο ποσοστό επιστράτευσης, το κόστος θα αυξανόταν κατά τον αντίστοιχο συντελεστή. Αυτό ισχύει και για τον υπολογισμό του κόστους για την εθελοντική στρατιωτική θητεία.