Αυτό έκρινε σήμερα ο ’ρειος Πάγος με γενικότερου ενδιαφέροντος απόφασή του. Με αυτήν, δικαιώνει τους απολυθέντες εργαζομένους, θέτοντας, όμως, ως προϋπόθεση να μπορούν αυτοί να αποδείξουν ότι δεν υπήρξε εκ μέρους τους «δόλια και κακόβουλη αποφυγή εξεύρεσης άλλης εργασίας».
Σε διαφορετική περίπτωση, σύμφωνα με το ανώτατο δικαστήριο, η άσκηση του δικαιώματος του εργαζομένου να ζητήσει μισθούς υπερημερίας θεωρείται «καταχρηστική», καθώς μπορεί να παραμένει θεληματικά άνεργος, προκειμένου να εισπράττει από τον εργοδότη, χωρίς να εργάζεται, μισθούς υπερημερίας.
Η σχετική απόφαση ελήφθη με αφορμή υπόθεση απόλυσης υπαλλήλου, η οποία κρίθηκε άκυρη από τα δικαστήρια. Ειδικότερα, η υπάλληλος γραφείου αναζήτησε από 1.11.2001 μέχρι 11.3.2003 εργασία μέσω αγγελιών, ενώ και η ίδια δημοσίευσε μικρές αγγελίες προς ανεύρεση εργασίας. Παράλληλα, στο πλαίσιο της προσπάθειας ανεύρεσης εργασίας, πέρασε και από συνεντεύξεις υποψηφίων εργοδοτών, χωρίς αποτέλεσμα και έτσι προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, διεκδικώντας μισθούς υπερημερίας για το διάστημα που δεν έβρισκε εργασία. Η υπάλληλος είχε δικαιωθεί από το Εφετείο Αθηνών, αλλά ο επιχειρηματίας άσκησε αναίρεση στον ’ρειο Πάγο, η οποία τελικά απορρίφθηκε. Το ανώτατο δικαστήριο τον υποχρέωσε να καταβάλει σχετικούς μισθούς υπερημερίας, κρίνοντας ότι η αδυναμία της υπαλλήλου να βρει εργασία δεν οφειλόταν σε κακοβουλία της, αλλά σε λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή της.
Όπως υπογραμμίζεται στο σκεπτικό της αρεοπαγιτικής απόφασης:
«Για να μη δικαιούται μισθούς υπερημερίας ο παρανόμως απολυθείς απαιτείται δόλια και κακόβουλη αποφυγή της απασχολήσεώς του και δεν αρκεί ότι δεν βρήκε άλλη εργασία από αμέλεια».
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr