Δεν θα μιλήσουμε για τα απλά, καθημερινά που ζούμε όλοι μας, όπως την ακρίβεια που γίνεται αφόρητη εξαιτίας της κερδοσκοπίας και του πληθωρισμού που καλπάζει, ούτε για το προσβλητικό για τους νέους εργαζόμενους επίπεδο των αμοιβών. Ούτε θα αναφερθούμε στην γελοιότητα της αποπομπής μας από το πρωτόκολλο της συνθήκης του Κιότο που πυροδότησε πόλεμο ανακοινώσεων μεταξύ του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ. Γ. Σουφλιά και του επιτρόπου για περιβαλλοντικά θέματα κ. Στ. Δήμα (και οι δυο θα ήθελαν να γίνουν πρόεδροι της Δημοκρατίας μετά τον κ. Παπούλια και παίζουν το δικό τους επικοινωνιακό παιχνίδι). Θα αναφερθούμε σε ένα άλλο, το πιο επικίνδυνο μέγεθος για την ελληνική οικονομία, το οποίο η κυβέρνηση συστηματικά αγνοεί: Το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών.

Η ευρωστία και η οικονομική ισχύς μιας χώρας κρίνεται από την θέση της στη διεθνή σκακιέρα και αυτή σε ένα βαθμό απεικονίζεται στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών. Το 2007το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά 8.6 δισ. ευρώ σε σύγκριση με το 2006 και διαμορφώθηκε σε 32.3 δισ. ευρώ ή 14,1% του αναθεωρημένου ΑΕΠ (έναντι 11,1% του ΑΕΠ το 2006).


Το ποσόν αυτό είναι τρομακτικό. Σημαίνει με λίγα λόγια, ότι έφυγαν από τη χώρα 32 δις ευρώ πέρυσι και φέτος θα φύγουν ακόμη περισσότερα. Τα χρήματα αυτά θα μας λείψουν. Μπορεί σήμερα να μην το καταλαβαίνουμε διότι δανειζόμαστε από το εξωτερικό και καλύπτουμε τις ανάγκες μας σε κατανάλωση. Όμως καθώς δανειζόμαστε, πληρώνουμε τόκους. Και όσο αυξάνεται ο δανεισμός, τόσο αυξάνονται και οι τόκοι που πληρώνουμε. Όταν είχαμε τις δραχμές, τυπώναμε στο νομισματοκοπείο όσες θέλαμε- όσες μας έλειπαν – και πληρώναμε τις υποχρεώσεις μας. Τώρα με το ευρώ δεν μπορούμε να τυπώσουμε νόμισμα.. Για να αυξήσουμε τον πλούτο μας θα πρέπει να πάρουμε τα χρήματα των άλλων, εξάγοντας προιόντα και υπηρεσίες. Όμως οι άλλοι παίρνουν τα δικά μας και εμείς μένουμε με άδειες τσέπες, ως χώρα, ως επιχειρήσεις και ως άτομα.

Η διαρκής αύξηση του ελλείμματος εξωτερικών συναλλαγών είναι το πιο επικίνδυνο χαρακτηριστικό της ελληνικής οικονομίας. Μια χώρα πτωχεύει όταν δεν μπορεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις της και η δική μας έχει φτάσει να χάνει το 14% της συνολικής της περιουσίας κάθε χρόνο. Αν ο ρυθμός αύξησης του ελλείμματοςσυνεχιστεί – που απ’ ότι φαίνεται μάλλον θα επιταχυνθεί – η χώρα θα έχει πτωχεύσει σε λίγα χρόνια. Για να μην συμβεί αυτό το ΑΕΠ θα πρέπει να αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό, πράγμα που ασφαλώς δεν συμβαίνει.


Τι μένει να κάνουμε; Να πουλήσουμε περιουσία για να πληρώσουμε τα χρέη μας. Τίποτα άλλο. Και η μόνη περιουσία που έχουμε πλέον (αφού οι προς αποκρατικοποίηση επιχειρήσεις μας δεν αξίζουν παρά μόνο λίγα δις. Ευρώ, αν βρεθεί αγοραστής) είναι η γη. Η χώρα είναι όμορφη και πολλοί ξένοι θα ήθελαν να αποκτήσουν εδώ ένα εξοχικό ή ένα αγρόκτημα. Και θα το κάνουν. Διότι άλλη λύση εκτός του να ξεπουλήσουμε πλέον και τα χωράφια μας, δεν μας έμεινε.

Του Γρηγόρη Νικολόπουλου

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr