Οταν η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung ρώτησε τον Χέρμαν Βαν Ρομπάι, σε συνέντευξη τον Απρίλιο του 2010, ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, απάντησε: «Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ο λαϊκισμός».
Τέσσερα χρόνια μετά, παραμονές ευρωεκλογών θα μπορούσε κανείς να μπει στον πειρασμό να θεωρήσει την προειδοποίηση του Βαν Ρομπάι εντυπωσιακά προφητική, όπως επισημαίνει ο Τόνι Μπάρμπερ, αρθρογράφος των Financial Times. Από την Γαλλία και την Βρετανία μέχρι την Ελλάδα, την Ουγγαρία και την Ολλανδία, τα ευρωπαϊκά κινήματα λαϊκισμού, μοιάζουν να έχουν έχουν κερδίσει σημαντικό εδαφος το κύμα που σηκώθηκε από την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, την οικονομική ύφεση, την άνοδο της μετανάστευσης και την αποστροφή για την ανικανότητα και την διαφθορά της εθνικής πολιτικής.
Αλλά οι προβλέψεις ότι η ευρωπαϊκή δημοκρατία βουλιάζει κάτω από ένα ασταμάτητο κύμα λαϊκισμού, είναι υπερβολικές, τονίζει ο Μπάρμπερ. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι τρεις κυρίαρχες παραδοσιακές ομάδες, δηλαδή το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα, οι κεντροαριστεροί Σοσιαλιστές και Δημοκρατικοί και το φιλελεύθερο κίνημα της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατικών για την Ευρώπη ALDE, θα κερδίσουν μόλις κάτω από τα δύο τρίτα του συνόλου των ψήφων και θα λάβουν πάνω από 480 από τις συνολικά 751 έδρες του κοινοβουλίου. Η ακροδεξιά, η άκρα αριστερά και οι υπόλοιπες αντιευρωπαϊκές δυνάμεις, δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν την ομαλή λειτουργία του ευρωκοινοβουλίου.
Επίσης, αν εξετάσουμε ανά χώρα το εκλογικό σκηνικό της ΕΕ θα δούμε ότι ο λαϊκισμός, τουλάχιστον ο ακροδεξιός, δεν είναι σε άνοδο. Η ακροδεξιά είναι κουκκίδα στον χάρτη χωρών όπως η Γερμανία και η Ισπανία.
Οπως και να έχει, μειοψηφία των Ευρωπαίων ψηφοφόρων ψηφίζει συχνά υπέρ της ριζοσπαστικής δεξιάς. Σύμφωνα με έρευνα του 2012 του think-tank, Counterpoint, αυτοί οι ψηφοφόροι είναι γηραιότεροι, λιγότερο μορφωμένοι και εχθρικοί με τους μετανάστες. Οι εργατικές τάξεις είναι πιθανότερο να ψηφίσουν τέτοια κόμματα στην Δανία, την Γαλλία, την Νορβηγία και την Σουηδία.
Στην Γαλλία, οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να στηρίξουν την ακροδεξιά από τους άνδρες, σύμφωνα με την έρευνα. Σ
Σύμφωνα με τον Κας Μούντε, Ολλανδό πολιτικό επιστήμονα του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, η ακροδεξιά έχει κάνει «πρόοδο» σε 10 από τις 28 χώρες της ΕΕ από τότε που ξέσπασε η κρίση, και ειδικά στην Αυστρία, την Γαλλία, την Ουγγαρία και την Λετονία. Αλλά σε εννέα χώρες η ακροδεξιά έχει αποδυναμωθεί, και εντονότερα στο Βέλγιο, την Ιταλία και τη Σλοβακία.
Ο Ντάνκαν ΜακΝτόνελ, ειδικός στον πολιτικό εξτρεμισμό στο European University Institute στην Φλωρεντία, τονίζει ότι οι προβλέψεις πως η ακροδεξιά θα κερδίσει έως ένα τρίτο των εδρών του ευρωκοινοβουλίου, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας. Υπογραμμίζει πως είναι σημαντικό να γίνεται η διάκριση ανάμεσα στα «αδιάντροπα» ακροδεξιά κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα και το Jobbik στην Ουγγαρία, και τα αντισυμβατικά, αντικαθεστωτικά κινήματα που δεν ανήκουν σε αυτό το άκρο του πολιτικού πεδίου όπως το Κίνημα των Πέντε Αστέρων στην Ιταλία ή το γερμανικό AfD.
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στις 7 Μαΐου από το VoteWatch Europe, το νέο ευρωκοινοβούλιο θα έχει τρεις πολιτικές ομάδες δεξιότερα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος EPP, με περίπου 40 έδρες η κάθε μία, λιγότερο από 16% του συνόλου των εδρών. Ωστόσο, ορισμένα κόμματα που αναμένεται να μπουν, όπως οι Βρετανοί Συντηρητικοί, δεν είναι καθόλου ακροδεξιά.
Το πραγματικό λοιπόν ερώτημα δεν είναι αν η ακροδεξιά θα πλησιάσει ποτέ την εξουσία, αλλά ο βαθμός στον οποίο τα κυρίαρχα κόμματα ενσωματώνουν τις απόψεις της ακροδεξιάς για την Ευρώπη και τη μετανάστευση, προς τις δικές τους πολιτικές, καταλήγει ο αρθρογράφος.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr