Μια νέα μελέτη που πραγματοποίησαν ερευνητές του πανεπιστημίου Amherst, της Μασαχουσέτης, διαπιστώνει ότι η επικοινωνία μέσω υπολογιστών για την ανταλλαγή άμεσων μηνυμάτων και e-mail, αυξάνει την πιθανότητα του ψεύδους σε σχέση με την προσωπική επικοινωνία. Τα ευρήματα αυτά του καθηγητή ψυχολογίας και πρύτανη του Κολεγίου Κοινωνικών Επιστημών Robert S. Feldman, και του μεταπτυχιακού φοιτητή Mattityahu Zimbler, δημοσιεύθηκαν στο τεύχος Οκτωβρίου της επιθεώρησης Εφαρμοσμένης Κοινωνικής Ψυχολογίας (Journal of Applied Social Psychology).

Πρόκειται για ένα αναμφισβήτητα επίκαιρο και σοβαρό ερώτημα που απασχολεί τους ειδικούς και μη του διαδικτύου. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να υποστηριχθούν και οι δύο αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να πληρώνουν οι άνθρωποι που αναζητούν ενημέρωση μέσω του internet, για το περιεχόμενο που τους διατίθεται, και στις δυο περιπτώσεις είναι δόκιμα και λογικά. Παρόλα αυτά γεγονός είναι πως η ενημέρωση από οποιαδήποτε πηγή στο διαδίκτυο, είναι πολύ εύκολο να βρεθεί.

Ο παραγωγικός ανταγωνισμός μπορεί να υπάρξει όταν ο (υγιής) ανταγωνισμός και η παραγωγικότητα ... επιτρέπονται ! Στην χώρα μας μάλλον απαγορεύονται, ενώ το κέρδος είναι κάτι σαν τον διάβολο. Όσες επιχειρήσεις/οργανισμοί ξεχωρίζουν για την παραγωγικότητα τους (υπάρχουν και τέτοιες), κερδοσκοπούν ή αισχροκερδούν, κατά την άποψη ορισμένων. Οι συνδικαλιστές (και όχι μόνο), κάνουν ότι μπορούν για να εφαρμόσουν τον Μαρξισμό (ο καθένας αμοίβεται ανάλογα με τις ανάγκες του και όχι από αυτό που παράγει), και σε πολλές περιπτώσεις το έχουν καταφέρει. Σε όλο το Δημόσιο (εκτός ελάχιστων περιπτώσεων), είναι παντελώς αδιάφορο το τι κάνεις, ενώ φαίνεται να μην υπάρχει καμιά έννοια «παραγωγικότητας». Δυστυχώς, αυτό έχει επεκταθεί σε πολλές περιπτώσεις και στον ιδιωτικό τομέα, για διαφορετικούς λόγους.

Φαίνεται πως η κίνηση των ημίγυμνων ιθαγενών/κατοίκων, στα μεταφορικά μέσα του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη, ενέπνευσε τον Γαλλικό οίκο γυναικείων εσωρούχων Etam. Η κίνηση αυτή, αποτελεί τα τελευταία 10 χρόνια μια ολοένα και μεγαλύτερη σε συμμετοχές τάση, που ξεπέρασε πλέον τα σύνορα της αμερικανικής μεγαλούπολης και επεκτάθηκε στην Ευρώπη.

Τελικά τι θυμάται περισσότερο ο καταναλωτής στις διαφημίσεις προϊόντων; Ένα καλό κείμενο με έξυπνες ατάκες αποτελεί το δυσκολότερο κομμάτι στη δημιουργική πλευρά μιας διαφήμισης. Πολλές ατάκες από διαφημίσεις στο παρελθόν έχουν μείνει στη μνήμη των ανθρώπων, άλλες συνυφασμένες με το προϊόν και άλλες όχι. Όπως για παράδειγμα η παλιά διαφήμιση της τότε ελληνικής βιομηχανίας ζυμαρικών Μίσκο, με την αξεπέραστη ατάκα του καλόγερου «Ακάκιε μη ξεχάσεις τα μακαρόνια να είναι Μίσκο». Την οποία οι παλιότεροι χρησιμοποιούσαν ενίοτε σε ανάλογες περιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν ήθελαν να υπενθυμίσουν σε κάποιον να μην ξεχάσει να αγοράσει κάτι. Και άλλες, πιο σύγχρονες, όπως η διαφήμιση του Johnnie Walker, με την ατάκα "Keep Walking" που χρησιμοποιούν ακόμα και οι εκπρόσωποι του λαού στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Ποιο θα είναι άραγε το αποτέλεσμα ενός μποϋκοτάζ των προϊόντων μιας επιχείρησης εις βάρος της οποίας ασκούνται κριτικές παγκοσμίως για το μάρκετινγκ υποκατάστατων προϊόντων ή την κακοποίηση ζώων, ακόμα και τη μόλυνση και ρύπανση των θαλασσών και γενικότερα του περιβάλλοντος; Ή στην περίπτωση μιας χώρας, που είναι αντίθετη σ ένα πόλεμο, που για κάποιες άλλες, θεωρείτο επιβεβλημένος; Στην πρώτη περίπτωση, σε πολλές χώρες οι πρακτικές αυτές εξοργίζουν τα καταναλωτικά και περιβαλλοντικά γκρουπ. Έτσι, καλούν τους καταναλωτές να μποϋκοτάρουν τα προϊόντα των εταιριών που τις χρησιμοποιούν. Στη χώρα μας, όμως, «πέρα βρέχει». Στη δεύτερη, οι άνθρωποι επηρεάζονται – και από άλλους παράγοντες – και αντιδρούν μποϋκοτάροντας τα προϊόντα που παράγει η χώρα αυτή.

Δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς τα στατιστικά στοιχεία ερευνών για να διαπιστώσει τη μιζέρια του σήμερα. Και εννοώ τη μιζέρια που έχει κυριεύσει το μεγαλύτερο κομμάτι των πολιτών αυτής της χώρας, από τη συνεχιζόμενη ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον τους. Όση ελπίδα και να προσφέρει η περίοδος των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς, άλλη τόση απαισιοδοξία και κατήφεια καταλαμβάνει τους απλούς Έλληνες πολίτες, που προσγειώνονται ανώμαλα σε μια σκληρή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα - που ανεξάρτητα με το τι πιστεύουν ορισμένοι πολιτικοί – για την οποία δεν ευθύνονται καθόλου, διότι δεν ανήκουν στην κατηγορία των διαχρονικά ωφελούμενων (λόγω συμφερόντων), πολιτών από αυτούς.