Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (Social media) προσφέρουν στους καταναλωτές ένα ισχυρό όπλο, για την καταπολέμηση των προβλημάτων που τους προκαλούν τα διάφορα επώνυμα προϊόντα. Αφού, κάθε φορά που ένας πελάτης έχει ένα παράπονο ή μια καταγγελία, μπορεί να το κάνει είτε μέσω του Tweet, είτε ενημερώνοντας το Facebook, ή ακόμα γράφοντας ένα blog post, ή σε οποιοδήποτε άλλο από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και να ενημερώσει ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων για την αρνητική του εμπειρία.

Οι επιχειρήσεις αναζητούν συνεχώς καλές ιδέες. Από την Έρευνα και Ανάπτυξη (R&D), που αναζητά νέα καινοτομικά προϊόντα, ή τους ανθρώπους της Πληροφορικής, που εξετάζουν τρόπους για εξοικονόμηση χρόνου και βελτίωση των διαδικασιών, μέχρι τις Διοικήσεις, που ψάχνουν την επόμενη ευκαιρία για αναπτύξουν την επιχείρηση τους, αλλά και όλα τα ανώτερα στελέχη που επιζητούν τη σταθερή παραγωγή καλύτερων και πιο δημιουργικών ιδεών από τις ομάδες στις οποίες συμμετέχουν ή διοικούν.

Δύσκολο το ερώτημα και σύνθετη η απάντηση. Όπως είναι ευνόητο, μια επιχείρηση ενδιαφέρεται να γίνει γνωστή παρουσιάζοντας θετική εικόνα, ή διαφημίζει τα προϊόντα της, έτσι ώστε αφενός να είναι αναγνωρίσιμα και αφετέρου να θεωρούνται ποιοτικά καλά. Και όσο μεγαλύτερος ανταγωνισμός υπάρχει σε μια αγορά, τόσο μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα προσπαθεί να επιτύχει μια επιχείρηση για τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες που διαθέτει. Φαίνεται λοιπόν πως σε αυτή την περίπτωση, κάθε δημοσιότητα, θετική ή αρνητική, μπορεί τελικά να έχει αξία.

Μπορεί εμείς οι Έλληνες να δουλεύουμε περισσότερες ώρες από τους άλλους ευρωπαίους, αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά, όσον αφορά την παραγωγικότητα και την απόδοση στην εργασία μας, είναι ότι κατά κανόνα δεν μας αρέσει αυτό που κάνουμε. Δεν αντλούμε τα ίδια ερεθίσματα και προσωπικά κίνητρα για να κάνουμε με κέφι καλύτερα τη δουλειά μας, έτσι ώστε να έχουμε και τους εαυτούς ικανοποιημένους αλλά και τους πελάτες μας.

Τελικά, η διαφθορά, η στρέβλωση της αλήθειας και η σπατάλη δημοσίου χρήματος δεν αποτελεί «κοινή πρακτική» μόνο στη χώρα μας. Και όπως φαίνεται, τα ποσά που αναφέρονται στην Ελλάδα εμπλέκοντας κάποιους πολιτικούς, είναι «ψίχουλα» σε σχέση με αυτά που σπαταλούνται ή υποκρύπτονται σε κάποιες χώρες που μας κουνούν το δάκτυλο και μας χλευάζουν, αλλά και σε άλλες χώρες «βγαλμένες από τις 1000 και μία νύχτες». Όχι τίποτα άλλο, γιατί με τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις των διαφόρων σκανδάλων, που ανακαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, κόντεψα να πιστέψω, ότι οι Έλληνες είμαστε από τη γέννα μας απατεώνες. Μέχρι που διάβασα για κάποιες άλλες περιπτώσεις κραυγαλέας διαφθοράς και ασύστολης σπατάλης δημοσίου χρήματος.

Πόσες φορές σας έτυχε να καλέσετε μια δημόσια υπηρεσία ή μια ιδιωτική επιχείρηση, και σας υποδέχτηκε ένας αδιάφορος και διόλου εξυπηρετικός υπάλληλος; Είμαι σίγουρος πως είχατε αυτή την αρνητική εμπειρία, όπως όλοι, πολλές φορές. Εξάλλου, δεν χρειάζεται να τηλεφωνήσουμε σε μια δημόσια υπηρεσία για να αντιμετωπίσουμε την αδιαφορία. Συμβαίνει και όταν τις επισκεπτόμαστε. Είναι πρόσφατο το παράδειγμα της υπαλλήλου μιας εφορίας (που είδε το φως της δημοσιότητας), η οποία με περίσσιο θράσος έκλεισε επιδεικτικά το τζάμι του γκισέ της, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των πολιτών που περίμεναν να εξυπηρετηθούν, για να μιλήσει στη φίλη της.