Στις μέρες μας, η πληροφόρηση και η γνώση πρέπει να θεωρούνται ως τα ανταγωνιστικά όπλα μας. Ο σημερινός κόσμος της παραγωγής, της ειδίκευσης και των γνώσεων έχει ωθήσει στην ανάπτυξη των νέων δομών εργασίας της ψηφιακής εποχής. Οι ψηφιακές πλατφόρμες βασίζονται στην αποτελεσματικότερη αντιστοίχιση της προσφοράς και της ζήτησης μέσω της χρήσης της τεχνολογίας, με σκοπό τη διευκόλυνση της συναλλαγής και τη μείωση του κόστους που συνεπάγεται η απόκτηση αγαθών ή υπηρεσιών από τους ανθρώπους που είναι σε θέση να τις παρέχουν και κατηγοριοποιούνται σε υπηρεσίες: i) πρόσβασης σε πληροφορίες, όπως οι γενικές ή οι εξειδικευμένες μηχανές αναζήτησης (π.χ. Google, Google Scholar), ii) πρόσβασης σε προσωπικά δεδομένα, όπως τα κοινωνικά δίκτυα (π.χ. Facebook, LinkedIn), iii) πρόσβασης σε αγαθά ή υπηρεσίες που προσφέρονται από τρίτους (π.χ. Amazon, eBay) ή πλατφόρμες οικονομίας κοινής χρήσης (π.χ. Airbnb, Uber, Lyft).

Οι πλατφόρμες εργασίας που λειτουργούν ως ενδιάμεσοι για την παροχή υπηρεσιών υψηλού επιπέδου εστιάζοντας στην πνευματική εργασία έχουν σημαντικό ενδιαφέρον, καθώς ο ανταγωνισμός που δημιουργείται από αυτές τις πλατφόρμες είναι παγκόσμιος - όπως η Uber που ανατρέπει τα δεδομένα στη λειτουργία της παροχής των υπηρεσιών των ταξί, η παροχή ορισμένων πνευματικών εργασιών όπως το webdesign, η παροχή νομικών συμβουλών, η μετάφραση, κ.λπ. Η οικονομία κατά παραγγελία, ή η κατ' απαίτηση οικονομία, είναι ένας από τους όρους που έχει καθιερωθεί για να εκφράσει το νέο φαινόμενο στην οικονομία που επιτρέπει η κοινωνία να εκμεταλλευτεί τους ανεπαρκώς χρησιμοποιούμενους πόρους της, συχνά σε παγκόσμια κλίμακα, μέσω της χρήσης της νέας τεχνολογίας. Οι επιχειρήσεις αναμένουν σε πολλές περιπτώσεις από τους εργαζόμενους την αυθόρμητη και καινοτόμο δραστηριότητά τους - σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις το απαιτούν από τους εργαζόμενους και τα στελέχη τους με ιδιαίτερα πιεστικούς τρόπους, κυριολεκτικά επιδιώκοντας να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι.

Στην ψηφιακή εποχή οι εργαζόμενοι δεν έχουν μακροχρόνια ασφάλεια εργασίας με έναν συγκεκριμένο εργοδότη, ενώ η πνευματική εργασία αποσυνδέεται από έναν συγκεκριμένο χώρο εργασίας και από τους όρους της τυπικής σχέσης εργασίας. Γενικότερα, πρέπει να σταθμιστεί εάν απαιτείται επαναπροσδιορισμός για ζητήματα που άπτονται της προστασίας των δεδομένων, του Εργατικού Δικαίου, του Δικαίου του ανταγωνισμού και της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας. Επιπρόσθετα, πρέπει να αποφασιστεί το επίπεδο της θεσμικής παρέμβασης, Εθνικό ή Υπερεθνικό, όπως είναι το Ενωσιακό, που θα επαναρυθμίσει τις νέες εργασιακές σχέσεις που δημιουργούνται παραπλεύρως της τυπικής οικονομίας, μειώνοντας την επισφάλεια που δημιουργείται λόγω της έλλειψης της πρόβλεψης ή της ασάφειας των όρων εργασίας, με την ταυτόχρονη αποτροπή του ανταγωνισμού που δυστυχώς, σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό περιπτώσεων, βασίζεται σε αθέμιτες κοινωνικές πρακτικές, που θυμίζουν συνήθειες και πρακτικές άλλων εποχών της οικονομικής μας ιστορίας, τις οποίες κάθε λόγο έχουμε να μη νοσταλγούμε.