Δυστυχώς, οι εκλογές ήρθαν να συνθλίψουν ακόμη περισσότερο την αναιμική οικονομία μας. Δυστυχώς και το λέω με πλήρη επίγνωση, ο κ. Παπαδήμος έχει πολύ μεγάλη ευθύνη σε αυτό. Γιατί δεν θα έπρεπε να αφήσει το θέμα των τραπεζών για μετά τις εκλογές ακολουθώντας τις εμμονές του κ. Αντώνη Σαμαρά, που βιαζόταν για εκλογές μήπως προλάβει να σταματήσει εκροές ψηφοφόρων.
Το θέμα των τραπεζών έπρεπε να έχει λυθεί πριν τις εκλογές ώστε η νέα κυβέρνηση, όποια κι αν ήταν αυτή, να είχε τουλάχιστον ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια της. Θα μου απαντήσετε ότι και μετά τις εκλογές θα το έχει αφού ούτως ή άλλως θα προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση. Ναι .. Μπορεί να έχει το εργαλείο… αλλά «πραγματική οικονομία δεν θα έχει» καθώς ο κατήφορος συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Και δεν θα έχει η πραγματική οικονομία κανένα ουσιαστικό στήριγμα για έναν πολύ απλό και συγκεκριμένο λόγο. Δεν ξέρουμε πότε θα καταστεί εφικτό να φτιαχτεί μία κυβέρνηση.
Να το πούμε απλά. Πρώτο κόμμα η ΝΔ. Παίρνει εντολή. Δεν παίρνει όμως ψήφο εμπιστοσύνης. Πάει μια βδομάδα. Παίρνει εντολή το ΠΑΣΟΚ… Δεν παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης, αφού ούτε ΝΔ ούτε ΔΗΜΑΡ στηρίζουν. Χάνεται άλλη μία βδομάδα. Πάμε στο τρίτο κόμμα, όποιο κι αν είναι.. (Σοβαροί αναλυτές εκτιμούν πως θα είναι το ΚΚΕ). Αν είναι λοιπόν το ΚΚΕ που έχει δηλώσει πως δεν θα είναι βούτυρο στο ψωμί του αντιμνημονιακού αχταρμά, πάει χαμένη και η τρίτη εντολή. Λίγο πολύ τρεις βδομάδες χαμένες… Έχουμε φθάσει δηλαδή Ιούνιο.
Αν ο κ. Σαμαράς επιμείνει στα δικά του- και είναι ικανός αν κρίνουμε από τις μανίες που τον διακατέχουν- καταλαβαίνετε πως ξεκινά νέο πανηγύρι και πάμε για καλό Ιούλιο, δηλαδή δυόμιση μήνες χαμένοι όσον αφορά την θεμελιώδη για την οικονομία εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος, η οποία σημειωτέον δεν θα είναι και εύκολη.
Ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος; H πραγματική οικονομία. Το όποια μετρητά έχουν απομείνει στην αγορά θα εξανεμισθούν. Όποιες επιχειρήσεις άντεχαν με τον άλφα ή βήτα τρόπο θα βρεθούν σε ακόμη πιο δυσχερή θέση… και πάει λέγοντας.
Δυστυχώς, με κάποια καθυστέρηση αντιλαμβάνονται αρκετοί που ήθελαν τις εκλογές και την πολιτική νομιμοποίηση, το πόσο καταστροφικό ήταν. Είναι πολύ αργά πλέον. Όμως για να βάζουμε και τα πράγματα στη θέση τους, εκτός από την ΝΔ που είναι μνημονιακή, εκλογές ήθελαν όσοι συγκροτούν το Αντιμνημονιακό Μέτωπο. Δεν χρειάζεται μυαλό Αϊνστάιν για να αντιληφθούμε το γιατί. Όσο τα πράγματα καταρρέουν τόσο αντλούν από την κοινωνική απελπισία και οργή.
Κι αν έχετε απορίες για το πού βρίσκεται η πραγματική οικονομία αρκεί η τελευταία ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για τις βιομηχανικές παραγγελίες που τον Φεβρουάριο βρέθηκαν στο -21%. Φυσικά με όσα συμβαίνουν και όσα πρόκειται να επακολουθήσουν των εκλογών, θα συνεχίσουν να υποχωρούν, ενώ θα παραμένει άγνωστο το που και πότε θα σταματήσει ο κατήφορος καθώς όλοι ξέρουμε τι σημαίνει καλοκαίρι στην Ελλάδα. Από Σεπτέμβρη και βλέπουμε λοιπόν.