ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας;

20:33 - 19 Δεκ 2014
Στέλιος Χριστόπουλος

Γράφει ο Στέλιος Χριστόπουλος

Για πρώτη φορά μετά από το 2009 αρχίσαμε λοιπόν επιτέλους να έχουμε κάποια καλά νέα, τα οποία και συνεχίζονται: το πλέον πρόσφατο και, ίσως, και σημαντικότερο είναι η μείωση της ανεργίας κατά το τρίτο τρίμηνο του 2014 στο 25,5%, έναντι 26,6% του προηγουμένου τριμήνου και 27,2% του αντίστοιχου τριμήνου του 2013. Αυτό δείχνει μία σταθερότητα στη βελτίωση της οικονομίας. Και αυτή η επίδοση σημειώθηκε παρά το χειρόφρενο που έχει σηκώσει η Κυβέρνηση στις μεταρρυθμίσεις.

Όταν λοιπόν βλέπουμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή  αλλά και τις αγορές να μας προειδοποιούν ότι πρέπει να προσέξουμε, διότι ακόμη τίποτε δεν είναι δεδομένο και δεν πρέπει να σταματήσουμε την προσπάθεια, αισθανόμαστε κάπως αδικημένοι: «δηλαδή τι θέλουν ακόμη από μας; Κι’ άλλα μέτρα και άλλη λιτότητα;».

 

Από την άλλη, διαβάζουμε με σχετική ικανοποίηση αλλά και με κάποια δυσπιστία, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κερδίσει τις επόμενες εκλογές δεσμεύεται να κρατήσει την Ελλάδα στο Ευρώ. Μακάρι, αλλά πως; Διότι της δέσμευσης να παραμείνουμε στο κοινό νόμισμα, προηγούνται όλες οι προηγούμενες δεσμεύσεις που ανέλαβε η χώρα μας και με βάση τις οποίες οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι πείστηκαν από τις κυβερνήσεις τους να μας δανείσουν. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τηρήσει αυτές τις δεσμεύσεις πως θα πείσει τους εταίρους μας να ελαφρύνουν το χρέος; Διότι αυτοί, ως γνωστόν, θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι μια και ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, είναι υποχρεωμένη να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Φοβούμαστε δηλαδή μήπως  με τους μαθητευόμενους μάγους που περιστοιχίζουν τον ζωτικότατο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, καταλήξουμε να ψηλαφούμε την πορεία μας στα σκοτεινά.

 

Επειδή, ωστόσο,  ο αναγνώστης γνωρίζει πλέον απ΄ έξω και ανακατωτά τις θέσεις και τη δυναμική των κομμάτων και τον έχει πιάσει ζάλη από τον χορό των δηλώσεων και δεσμεύσεων των διαφόρων κομματικών αρχηγών, θα πρότεινα, για να ξεδώσει λίγο και να ξεκουραστεί, να κάνει μία μικρή κρουαζιέρα στα ζεστά και γαλαζοπράσινα νερά της Καραϊβικής και ειδικότερα στην Κούβα. Διότι, ως γνωστόν, αυτές τις μέρες, η Κούβα με τις ΗΠΑ μετά από δεκαετίες διακοπής διπλωματικών σχέσεων και οικονομικού αποκλεισμού της Κούβας από τις ΗΠΑ, κατέληξαν σε ιστορική συμφωνία προσέγγισης, στην οποία εξέχοντα διαμεσολαβητικό ρόλο είχε και ο Πάπας Φραγκίσκος. Η συμφωνία μάλιστα ανακοινώθηκε την ημέρα των γενεθλίων του Πάπα!

 

Γιατί όμως και γιατί τώρα; Για την Κούβα οι λόγοι είναι αρκετά προφανείς. Όλες αυτές τις δεκαετίες, οι Κουβανέζοι έζησαν μέσα στην απομόνωση, στη φτώχεια και στις στερήσεις. Διότι η Κούβα είναι εξωτικός προορισμός και παράδεισος διακοπών...αλλά μόνο για τους ξένους.  Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, την κατάσταση της Κούβας ανέλαβε να βελτιώσει η γειτονική της Βενεζουέλα[1] όταν το 2005 με την τιμή του πετρελαίου τότε στα ύψη, ο Τσάβες, θαυμαστής της Κουβανέζικης επανάστασης και των Κάστρο, προκειμένου να κερδίσει ψήφους στον ΟΗΕ και κύρος στη διεθνή κοινότητα, λανσάρισε την πρωτοβουλία Petrocaribe, που απευθυνόταν σε όλες τις χώρες της Καραϊβικής και υποσχόταν πετρέλαιο σε τιμές διεθνούς  αγοράς αλλά με ευκολίες πληρωμής στις χώρες που συμμετείχαν. Ωστόσο, η πολιτική του Τσάβες και του συνεχιστή του έργου του Μαδούρο, παρά τις αρχικές της προθέσεις για περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων στη Βενεζουέλα, δεν κατάφερε να  καταπολεμήσει την εκτεταμένη διαφθορά, ενώ εν τω  μεταξύ η οικονομία της χώρας συνέχισε να βασίζεται ολοένα και περισσότερο στο πετρέλαιο και δεν έγινε ποτέ ανταγωνιστική. Έτσι σήμερα, με την τιμή του βαρελιού του πετρελαίου γύρω στα 60 δολάρια, η Βενεζουέλα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να βοηθήσει τους φίλους, συμμάχους και γειτόνους της, αλλά ασφυκτιά η ίδια κάτω από το ραγδαία αυξανόμενο χρέος της. Επομένως, δεν ήταν αυτή λοιπόν η κατάλληλη στιγμή να διαπραγματευθεί η Κούβα την έξοδό της από το χρονοντούλαπο της ιστορίας;

 

Καλά και η Αμερική; Πολύ απλά, στις σημερινές συνθήκες, η Αμερική κρίνει ότι δεν μπορεί να έχει την πολυτέλεια να διατηρεί στην πίσω της αυλή, αντιπερισπασμούς που είναι ακόμη κλειδωμένοι  στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αυτό που σήμερα έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη είναι να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις της στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Θα μου πείτε, καλά, μπορεί. Αλλά με μας τι σχέση έχουν τώρα όλα αυτά; Ελπίζω καμία. Από την άλλη όμως, ειλικρινά δεν ξέρω, αλλά ανησυχώ: απορροφημένοι  όπως είμαστε τη στιγμή αυτή και με το δίκιο μας, δε λέω, από την ατζέντα των εκλογών, ελπίζω κάποιοι να επαγρυπνούν ώστε να μη γυρίσουν κάποιοι άλλοι αύριο, να μας πουν: «Καλά, τώρα που και οι τελευταίοι προσπαθούν να βγουν, εσείς τι πάθατε και στριμώχνεστε να μπείτε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας;»


[1] 5η μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα και χώρα με τα περισσότερα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο.

Copyright © 1999-2024 Premium S.A. All rights reserved.