Για τον απλούστατο λόγο ότι, μόνο οι αδαείς, δεν αντιλαμβάνονται ότι, όταν με το Ψήφισμα αποφασίζεται πως, εφεξής, όλοι οι ευρωβουλευτές θα πρέπει να δημοσιεύουν συναντήσεις με εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων ή τρίτων χωρών, κάτι τέτοιο δεν αποτελούσε υποχρέωση μέχρι και σήμερα!

Διότι, όταν αποφασίζεται ότι, οι ευρωβουλευτές θα πρέπει να υποβάλλουν δηλώσεις περιουσιακών στοιχείων κατά την έναρξη και τη λήξη της θητείας τους, αυτό σημαίνει πως τέτοιου είδους δηλώσεις δεν είχαν υποβληθεί ποτέ, από τους υψηλά αμειβόμενους ευρωβουλευτές.

Όταν, με το Ψήφισμα, θεσπίζονται αυστηρότεροι κανόνες για συγκρούσεις συμφερόντων, πρόσθετο εισόδημα, δώρα προς τους ευρωβουλευτές, εύλογα συμπεραίνεται ότι τέτοιοι κανόνες ουδέποτε υπήρξαν εντός της Ευρωβουλής.

Ακόμη και το ότι, οι αλλαγές στον Κανονισμό του Κοινοβουλίου εγκρίθηκαν με 505 ψήφους υπέρ, 93 κατά και 52 αποχές, προκαλεί ερωτηματικά για το γιατί δεν έγιναν ομόφωνα δεκτές.

Εγκρίνοντας, την ενίσχυση της απαγόρευσης όλων των δραστηριοτήτων των ευρωβουλευτών, που θα αποτελούσαν άσκηση πίεσης εκ μέρους ομάδων συμφερόντων («lobbying»), την υποχρέωση υποβολής δηλώσεων σχετικά με ιδέες ή προτάσεις που λαμβάνονται από εξωτερικούς φορείς, οι οποίες θα επισυνάπτονται σε όλες τις εκθέσεις και γνώμες, καθώς και αυστηρότερες κυρώσεις για παραβιάσεις του κώδικα δεοντολογίας, δε σημαίνει τίποτα άλλο παρά ότι, μέχρι σήμερα, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.

Θα περιμέναμε από το Ευρωκοινοβούλιο, περισσότερη αυτοκριτική και πλήρη καταγραφή των κρουσμάτων διαφθοράς που εντοπίσθηκαν στην λειτουργία του, όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Όλα αυτά που εγκρίθηκαν συμβάλλουν, δυστυχώς, στην συσκότιση των όσων έγιναν και δεν αποκαλύφθηκαν.

Δυστυχώς....