Υπάρχει όμως μία παράμετρος που ακόμη και αν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απαραιτήτως καταλυτική, αναδεικνύει μία σοβαρή πτυχή και περιπλοκή του προβλήματος που θα μπορούσε να ανακύψει, είτε για την Βρετανία είτε για την Ευρώπη.
Η παράμετρος αυτή σχετίζεται με το ποδόσφαιρο, την βιομηχανία και την οικονομική ισχύ που το περιβάλλει και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα μπορούσε να πυροδοτήσει η μία ή άλλη εξέλιξη στις κάλπες του βρετανικού δημοψηφίσματος.
Τα τελευταία χρόνια και έπειτα από την περίφημη εκδίκαση της υπόθεσης Μποσμάν, ενός ασήμαντου βέλγου ποδοσφαιριστή, κάθε ευρωπαίος αθλητής μπορούσε να αγωνιστεί σε κάθε ομάδα της ΕΕ ως «κοινοτικός», με ίσα επαγγελματικά δικαιώματα, ελευθερία μετακίνησης και δραστηριότητας.
Ετσι δημιουργήθηκε μία γιγαντιαία βιομηχανία θεάματος, στην οποία πρωταγωνιστές έγιναν οι αστέρες του ποδοσφαίρου σε όλες τις χώρες της Ενωσης. Ο Πορτογάλος Κριστιάνο Ρονάλντο έπαιζε την μία χρονιά στην Βρετανία, την άλλη στην Ισπανία, ο Σουηδός Ζλάταν Ιμπραΐμοβοβιτς την μία στην Μπαρτσελόνα, την άλλη στην Γιουβέντους και την επόμενη στην Παρί Σεν Ζερμέν, κοκ.
Οι προϋπολογισμοί των ομάδων εκτοξεύθηκαν στα ουράνια, οι μεταγραφές κοστίζουν πλέον δεκάδες εκατομμύρια, τα τηλεοπτικά δικαιώματα ήλθαν και κούμπωσαν, τα διαφημιστικά συμβόλαια είναι αστρονομικά.
Σε περίπτωση που η Βρετανία βρισκόταν εν μια νυκτί εκτός Ενωσης όλα αυτά, τα οποία συνεπαίρνουν, επηρεάζουν και καθορίζουν - καλώς ή κακώς - τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στο Νησί και στην Ηπειρωτική Ευρώπη θα κατέρρεαν αυτομάτως.
Τα 25 εκατομμύρια ευρώ που εισπράττει ετησίως ο (ισπανός) μάνατζερ Πέπε Γκουαρντιόλα για να αγοράσει παίκτες και να κάνει εμπορεύσιμη και ανταγνωιστική την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα έπεφταν στο κενό, καθώς οι ευρωπαίοι παίκτες θα λογίζονταν πλέον ως ξένοι και η ομάδα δεν θα μπορούσε να έχει στην σύνθεσή περισσότερους από τρεις.
Από την άλλη πλευρά, ο Ουαλός σούπερ σταρ της Ρεάλ Μαδρίτης Γκάρεθ Μπέιλ, δεν θα έπειζε πλέον στην Ισπανία ως ένας από τους κοινοτικούς, αλλά ως ένας ακριβός «ξένος». Οπερ θα σήμαινε ότι κάθε υποδεέστερος Βρετανός ποδοσφαιριστής θα είχε πλέον πρόβλημα να μετεγγραφεί σε ομάδα πέραν της Μάγχης…
Για να κατανοήσει κάποιος το μέγεθος της απώλειας για την Βρετανική οικονομία, της οποίας το ποδόσφαιρο είναι βασικός άξονας, αρκεί να γνωρίζει ότι η καθαρή αξία μίας ομάδα ιστορικής σαν την Μάντσεστερ Γιουνάιτνετ είναι κάτι λιγότερο από 3 δισ. ευρώ...
Οι μισοί παίκτες της προέρχονται από άλλες χώρες της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία). Αν τοBrexit επικρατήσει, στο Μάντσεστερ θα κλάψουνε μανούλες.
Οι περισσότεροι από τους παίκτες της θα πρέπει να αποχωρήσουν και το βρετανικό πρωτάθλημα (όπως και η σχετική βιομηχανία) θα καταδικαστούν στην παρακμή. Μάλλον δεν θα το θέλουν αυτό πολλοί στο Νησί.
Το θέμα και η άγνωστη παράμετρος είναι πόσο θα επηρεάσει αυτή η παράμετρος τις αποφάσεις στο δημοψήφισμα.