Μιλώντας την Παρασκευή στην Βουλή χάρισε στον εαυτό του το προνόμιο της δικαιολογημένης οίησης.

Αφότου τον κατηγόρησε για τέτοια συμπεριφορά η Ντόρα Μπακογιάννη, ο πρωθυπουργός Τσίπρας δεν δίστασε να αναφέρει: «Σας τα ανταποδίδω τα περί οίησης, κυρία Μπακογιάννη. Άλλωστε, θα ήταν δικαιολογημένο από έναν άνθρωπο ο οποίος δεν ανήκει σε πολιτικό τζάκι να έχει και μια μικρή οίηση, που καταφέρνει να γίνει Πρωθυπουργός στα σαράντα!».

Η παραδοχή αυτή είναι αποκαλυπτική. Ο Τσίπρας δικαιολογεί στον εαυτό του την «μικρή οίηση» (sic) και του συγχωρεί τα πάντα, επειδή έγινε πρωθυπουργός στα σαράντα του και δεν προέρχεται - δήθεν - από πολιτικό τζάκι. Έστω κι αν έγινε ό,τι έγινε επειδή ένας πρώην αρχηγός του έδωσε ένα «δαχτυλίδι»...

Θεωρεί ότι αυτό είναι το τρόπαιό του και δεν τον απασχολεί κάτι άλλο. «Είμαι πρωθυπουργός, δεν με απασχολεί τι λέτε», λέει απερίφραστα. Κοινώς: σας έχω όλους γραμμένους.

Κατόπιν αυτών και έχοντας μπροστά του όλα όσα κατά το παρελθόν αντιμετπώσαν οι δύο προηγούμενες ψοφοδεείς μνημονιακές κυβερνήσεις, ο Τσίπρας δεν αντιλαμβάνεται (δεδομένου ότι επαναπαύεται στην οίησή του...) τι τον περιμένει.

Νομίζει ότι επειδή έγινε ό,τι έγινε στα 40 του θα παραμείνει εκεί για πάντα και ότι επειδή οι άλλοι είναι γηραιότεροι, θα τους κατατροπώνει εσαεί.

Αν όλα αυτά συνοδεύονταν από ένα όραμα, μία πρόταση και την στοιχειώδη επάρκεια, θα μπορούσε κάποιος να προσδοκά κάτι.

Όσο όλα αυτά λείπουν, ο πολιτικά, πνευματικά και ψυχολογικά ελλιποβαρής πρωθυπουργός δεν αντιλαμβάνεται την συνέπεια την οίησής του.

Δεν είναι άλλη από την μετεξέλιξή της σε ύβρι. Η οποία ως γνωστόν οδηγεί στην νέμεση και την τίσι. Αλλά για όλα αυτά ο Τσίπρας πρέπει να ανοίξει λεξικά και να μελετήσει επί μέρες...