Έπειτα από την περιπέτεια των προηγούμενων μηνών, αποτέλεσμα των προηγούμενων ιστορικών εκλογών που έφεραν την καφενειακή αριστερά στην εξουσία, οι αποφάσεις των πολιτών στις 20 Σεπτεμβρίου κρίνουν αυτό που δεν τόλμησε κανείς να τους ρωτήσει έως σήμερα, αυτό που στο δημοψήφισμα ήταν ένας υπαινιγμός.

Οι εκλογές αυτές κρίνουν κατά πάσα πιθανότητα τελεσίδικα, την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.

Τα πράγματα είναι σχετικά απλά: η συμφωνία που εχει υπογραφεί πρεπει να τηρηθεί στο ακέραιο, η επόμενη κυβερνηση θα αξιολογείται από την εφαρμογή της σε πολύ στενό πλαίσιο, σχεδόν ασφυκτικό, περιθώρια για μαγκιές και αστεία δεν υπάρχουν.

Οπως διαβεβαιώνει κάθε ξένος συνομιλητής, αν αυτή η συμφωνία δεν προχωρήσει ή αν η όποια επόμενη κυβερνηση δεν πείσει ότι σκοπεύει να την τηρήσει, το grexit δεν θα επανέλθει απλώς στο τραπέζι. Θα δρομολογηθεί με συνοπτικές διαδικασίες.Παρά ταύτα, κανείς δεν συζητεί για αυτά. Πιθανώς και να είναι λίγοι εκείνοι που θα ψηφίσουν έχοντάς τα στο μυαλό τους.

Οι περισσότεροι φαίνεται πως θα ψηφίσουν με κριτήρια το "παλιό" απέναντι στο "νέο", τα κόλπα του Φλαμπουράρη, την Ζίμενς, την Ιζολα, τα λάθη του Τσιπρα, τα λάθη του Σαμαρά, του μουστάκι του Μειμαρακη, την καράφλα του Χαριλαου Τρικούπη ή δεν ξέρω γω τι αλλο.

Ολα αυτά, ενώ το κύμα μεταναστών, προσφύγων και διαφόρων άλλων πνίγει την Ευρώπη, η Βρετανία εχει στα χέρια της το χαρτί της οριστικής διαλυσής Ενωςης και στην περιοχή τη δική μας ένας νέος "ιερός" πόλεμος δεν φαίνεται και πολύ απίθανος.

Σε αυτό το περιβάλλον δε, μια κυνική ομολογία του αρχηγού της ναζιστικής συμμορίας, θέτει την ψήφο σε αλλο πλαίσιο και της δίνει κι βαρύτητα.

Μετά την επίσημη ανάληψη της "πολιτικής ευθύνης της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα", οι ψηφοφόροι της οργάνωσης δεν είναι αθώοι. Θα είναι ανώνυμοι μεν, αλλά πολιτικά συνένοχοι.

Είτε ετσι είτε αλλιώς, στις εκλογές αυτές ο χαβαλές θα έπρεπε να τελειώνει. Την Κυριακή το βράδυ θα ξέρουμε αν πράγματι τελείωσε ή αν τα πράγματα μπαίνουν αμετάκλητα σε επικίνδυνη τροχιά.